Последниот проект на Фишкин беше подвиг во кој на врвот од една кула           тој изгради светилник и пулсот на светлината го усклади со чукањето на своето срце.           ^укањето на срцето на уметникот пред јавноста беше положено како метафора на надежта           како неопходност и - на свеста дека ова срце повеќе никому не му е потребно.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 34“
              
              (1996)