тој (зам.) - влезе (гл.)

Тој влезе во визба, каде што ќерка му беше запалила светлост и работеше на своето ниско столче.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
По неколку дена тој влезе светнат во сопчето и му се обрати веднаш на Ордета што лежеше на кревет: - Орде, си најдов. -Што? - Љубовница, што! Нема само ти да имаш
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
А кога Господин Бертран пак го напушти станот со тресок на вратата јас сѐ уште збунета стоев во ходникот и се прашував дали се посомнева дека штотуку излегов од нивната спална соба во моментот кога тој влезе во станот.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Со храброста во раце тој влезе во собата на Томо.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Штом тој влезе во затемнетата соба, каде што лежеше болното девојче, ги растрга пердињата, ги разотвори прозорците, без да ја праша мајка ѝ на Зорица.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Таа идеја почна да никнува во мигот кога тој влезе во гостилницата и кога го виде погледот во очите на Боб, кој продолжи како дух да го прогонува, додека таа му ја држеше раката.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Што сакам да заборавам? Прво: да ја заборавам светлината, облакот од светлина што никој не го виде освен мене, кога тој влезе во одајата на логотетот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тој влезе во својата соба. Сакаше да избегне да му се заблагодарувам, но знаев дека оттаму ќе го наслушнува моето расположение.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
- Шчо чинит на нива?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- К'де је? - повторил тој.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Тој влегол, седнал и фатил да се разгоорвит со неа: - Имаш татко? - ја опитал старецот девојката.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Незабележано меѓу селаните и тој влезе внатре.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Побратимот ги одвел коњите во шталата, а тој влегол во кујната.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Тој влезе блед како крпа и со поглед полн молба.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Еден ден, тој влезе во канцеларијата на градоначалникот, сигурно по некоја политичка работа, личеше на тип од изборен штаб, по малку вџашен, и изгледаше дека баш и не е среќен што ме гледа.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Нѐ претставија, не сакав да помислат дека не го познавам.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)