Ох, ти врапче невесело!... Што грев на душа ти носиш, та дури срцето да ти плаче, прашајќи за невиден татко? (Се одделува од детето).
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Да го сетам до срцето свое!... (Се тргнува исплашена од овие мисли).
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Да не дочекаш да ја видиш и ти пред себе онаа бездна, што ја има видено она старче, со едното покусо рамо, бригадирон Језекил, и да не се всади и во тебе страот што човекот мора да оди исправен...
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)