ти (зам.) - вели (гл.)

- ... И ти велиш дека ова е само игра? Па не ли гледаш дека сѐ во светот е поврзано со една неизбежна причинско - последична врска.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Иди кога ти велам. Да не сакаш со кокошките да си легнеш? Таман работа, - го подговараше Рангел.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Му велам: ’Немој да се плашиш. Во домов Господов ти велам, Севишниот ќе ни дарува мислост’. ‚Не се плашам, татко’, ми вели.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Знаеш зошто не се плашам? Зашто гледам дека не сме сами’.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Вчера само за инат ти велела дека не те сака и дека ќе се мажи за Бузо, зашто ти си се правел важен, не си ѝ обраќал внимание.“
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Верувај, искрено ти велам: никогаш не сум го сакала Буза.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
„Ако чорбаџи Сирме, Јоше, Веле, Ристе тргаат гараметот, барем мастрафот да не паднит на нив“ — ти вели Булиман. А Сирмевци, Јошевци, Велевци и Ристевци тоа го чекаат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Кој ти вели, мори мале, оти неќу да ве вида, кој ви вели оти сте ми одмилеле!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Добро, внучко! Кога ти велиш така, така нека биде.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Кој ти вели не можело да се чува животинче во зграда?
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Не можам да смислам куче врзано на балкон, птица во кафез, риба во аквариум...“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
И не беше лошо... ти велам, Глушо, ти човеку- сцена, ти што ускладуваш четири (?!) карактера во себе, не беше воопшто лошо да се фура тој секогаш отворен за хемиски експиријанси „Дрогераш“...
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
И отповеќе, ќерко. Знае мајка што ти вели.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Умираше омајан од чудо. - Ти велев - станал, не веруваше. Сега намести се да те јавам.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
„Дали виде кога непознатиот се обиде да ти се приближи? Тебе ти велам, Јано!“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
МИТРЕ: Сега, вистина кога ти велам. Си помислив: што му текна сега на човеков да нѐ направи будали!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
МАРА: (земајќи ја погачата). Што ти требаше, мори кума, да се арчиш, жими господа ти велам...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
СОФРЕ: И овде така е веќе, никој не ти вели потаму стапи.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Безбели е адет што ти вели! Сите така си правиме!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
На, направи ако сакаш да видиш каков е. Лице има убаво, ама за пусто пиење ич не чини, ти велам — како слама е!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
КАТА: Не може кога ти велам, жетварките со кого ќе останат?
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
АНЃЕЛЕ: Каде да сакаш да одиш, никој потаму стапи не ти вели.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Ти велев често: „Кузмане не ризикуј ти живот, не влегувај во бојот пак!"
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
-Што да правам? -Кога ти велам: давај.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
И така, ти велам јас, нас, четиристотините и нешто деца нѐ одведоа пеш во Долно Дупени и од таму во Љубојно каде ја преспавме ноќта.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И чека сѐ додека не забележи дека стравот ти влезе в коски, дека ти го совлада мозокот, те фати за грклан, за гради, те стега, те гмечи, те дави, дека губиш виделина и кога ќе види дека почнуваш да се гушиш, да трепериш, да губиш виделина, тогаш знае дека во тебе го внесе зајакот; престанува да тропа чизмата на подот, тупаницата да удира на масата... од очите му се одлива крвта, на усните му се појавува некаква скриена итрина и без да откини поглед од тебе, ти подава ливче и тивко, тукуречи добродушно, ти вели: - Читај! Гласно!
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ја крена главата и како да рече: „Гледаш? Ти велев?
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Е, ти велев дека среќата не знаеш ниту кога, ниту од каде доаѓа.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
РИСТАЌИ: Преубав е кога ти велам. Ај ти, знам јас!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Работи кои нервираат, ама не многу кога твојот ред во банка се движи побавно од сите други; кога ќе облечеш нешто наопаку; кога било притиснато на CapsLock; што никаде не се наоѓаат женски чевли број 41, а подоцна на распродажба се останати само од тој број; кога некој интересен филм постојано го фаќаш од пола; кога помеѓу сите можни шампони во продавницата се потрошил баш твојот; кога сред презентација ќе ти откаже видео бимот; кога некому ќе му кажеш дека нешто "мора" а тој ти одговара со "се мора само едно"; кога ДВД-то сецка сред порнич; кога ќе ти избега мисла; кога очекуваш мејл а тој отишол во спам; кога детето нејќе да ти заспие а ти паѓаш од умор; кога таман си се стуткал во топлиот кревет почнува да ти се моча; кога си на глуп состанок а надвор пука сонце. кога некој постојано ти вели „ај ќе се видиме“ а тебе ти иде да речеш „е добро де, кога??“
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
- Ела вамо со мене ко ти велам јас!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Само штом ти велиш дека можеш да работиш сам, тогаш нема потреба, а не е ни правилно да губи и некој друг тука, фактички.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Проштавај, вели, проштавај дека ти велам вака.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Па после, ти велам, се искрадува Мисајле Ковачот, се истргува некако, никој не виде во тој прплец кога отиде дома и кога се врати од дома, туку еве го со пушка в раце.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Некои држат грутки снег и ти велат: нати, малку сирење, други откопуваат камења и: сега ќе печеме компири, ти велат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Не терај ме да ти велам двапати, вели Јон, и ми се наднесува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А јас, ти велам, ко ветка сум станала, без тежина, без ништо да ми се гледа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
а во Америка не палат кандила, како кај нас: со газија и со жарче, таму огнот го водат по некои телови, и не се гасне со дување, дувај си ти, ако немаш работа, и залидани сме, ти велам, некаде, којзнае каде, меѓу облаците значи облак ни го однесе алето,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ако се вели - лебами, лебами ти велам, на нејзината уста како да си го гледав животот, целиот свој живот и она што е секогаш до нас, а не можеме да го фатиме...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Дури и месечината да удреше во планински врв и да се распрснеше како фрлена диња на камен, не ќе се исплашев повеќе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
По гласот погодија кој е. Почнаа да се стрчнуваат кон него, да го удираат со веленца и со шубари, да го тркалаат. Од него летаа светулки.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ти велам... - Остави ме. Не можам јас да се расправам и со тој твој Неделко.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Пред моите очи се вртеше в круг жив пламен, тоа го видов, не зелен каков што можев да го сонувам, туку, ти велам, жив, од куп лелеави и жолтоцрвени знаменца.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ти си, Борисе, како извртен минтан. Пред ова беше за другиот Онисифор. Нели сте и роднини?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И тој и тие што дојдоа и што доаѓаа до пеколот на ревење и на пламења, сите, ти велам, се слеаја во една сенка, сенката се распливна, избега низ ноќта.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Нешто како се грижи околу децата, како ќе им кажеш и тоа, ама те чека изненадување, и, дури ги бакнуваш рано наутро за да им соопштиш дека, ете, си се заљубил, ти се врти нервозно и ти вели: „Оди бре, тато, најди си женска и нејзе гушкај ја“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
- Чичко. Ако сакаш, ќе ти донесам желка. Можам и рак да ти фатам. - Оди си, ти велам. Не додевај.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
ЛУКОВ: Давај го, кога ти велам.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
МИЛКА: Ти велам, вистинско бразилијанско. (Пијат.) ...
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
И тогаш ти велиш „Не правете ми го тоа мене, сторете му го на некој друг, направете му го на тој и тој“.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Февруари, на баба ти! Ги имам сите резултати црно на бело. И ти велам дека ниту еден број...“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Така ... Гледаш ли дека можам да те кренам. Ама не тегави се ... Јавај, кога ти велам.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Таму ти е сиот ум, - тој ти вели, сонце, зрак, или ангел, враг, а ти си мислиш, пекол, мрак, арамија, подлец, крадец, од тебе ќе учам ука, така не било, ако сакал цел живот неук и слеп да останам.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Ќе се напиеме нешто?“ „Не пијам“, му рече. „Далакот ми е начнат.“ „Ќе пиеш“, стежнаа уште повеќе клепките. „Ќе пиеш, кога ти велам.“
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Ти велев да не мислиш на алот на народот, ама сега и мене змија ме касна.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
„Зашто сега си ја фатил судбината за гуша, па натаму ти ќе ја управуваш неа. Разбра што ти велам, човеку?“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Се најде кој ука да ми дава како се варди пламенчето на коренот или пак знаеш што значи некој само еднаш да ти бркни во тебе и да те остави со тежина за цел живот а тој да ја цапа дуњата заборавајќи дека некаде го запалил пламенчето на нов живот и ти велам не туку ломоти не ми кажувај како треба да ги довардам знам јас како се вардат оти угол сама го довардив тој што ги оплодил овие семчиња заминувај си од мојот сон остави ме да се соземам утре ќе ми треба многу сила сега си нашол да ме учиш што и како кога пред мене си само сенка!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Јас самувам сам И ти велам И си велам: Отровот во бои ќе го разлеам Виножитото во рамка ќе го зберам И ќе те создадам Низ нова фабула Во Големата Книга Што немее Со мене Во мене.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
Зошто не ти е ни свршена, ни венчана. Слушај, мајка што ти вели!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Тоа сакам да знам.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
А сега пак ти вела оти не су магарица да ме тепаш со ластегарката. Тоа да го знајш!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кога ти велеше ваа онаа ти, море опечали се, брату, опечали се, та ако чекаш на друг никогаш нема аир да видиш!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
13. ТИ ВЕЛАМ ЌЕРКО, СЕТИ СЕ СНАО - море, вели што ќе велиш - никој не те слуша, туку појди си во аптека со лекарскиов наод барај лек за неосетливоста што ни дојде до гуша...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
- Не е, мамо, кога ти велам! – викна Зоки.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
- Но јас ти велам дека е студена! - А јас ти велам дека е топла!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Многупати татко му го скаруваше за дека се забавал в град и не идел да му помага во работата; арно ама Силјан беше фатил еден лош пат, тики ич не го слушаше татка си и мајка си, што ти велат вај, бај да не се настрви пес на касапница, да после мачно е да се одучи.
„Силјан Штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Толку знам сега, Силјане, толку ти велам.
„Силјан Штркот“ од Марко Цепенков (1900)
На кавгата згора се примешаа големците, ѓоа да смират некоја работа, да повеќе ја запалија работата (што ти велаат: „ѓаволот ни ора ни копа, само луѓе скарува“) и туку беше се поткачиле сите да се бијат и да се тераат по таа пуста планина.
„Силјан Штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Синдром на самоуништување Ти велиш: „На работ сум“!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Кога докажаа, дедо Ангела забележа: - Ти велам јас дека сакаат да ги земеш во четата!
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Танас се замисли. - Што да ти речам! – присторе. – Ако ме слушаш, татко ти вели да си молчиш.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Жими верата ти велам, со животот требаше да ми платиш, па сега како знаеш одборчувај му се на Дика...
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Ама, ефенди, вистина ти велам, сиромав, пресиромав е.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Ти велам, колај работа! Го уловив ли јас него, не го испуштам од раце, па волкави заби да има!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
АМПО: А поимашлив не ќе кавдиса тебе да ти биде кум.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Од тоа повеќе не бараме, а кум Поцко? (Му намигнува на Поцко.) Ние сме ситни луѓе, па ситнеж сакаме да јадеме.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ЕДИНАЕСЕТТА ПОЈАВА ДОСЕГАШНИТЕ БЕЗ ПАНКО
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Затоа ти велам: на брегон, па кога ќе здогледаме некого што не е за кум, молчи зад дрвјето, а ќе наиде ли некој поимашлив, буп! детето пред него...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Толку бог дал, жими вера ти велам!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
АМПО: Не ви е чесна работата: не е по адетот.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТЕОДОС: Ајде, кога ти велам, дим да те нема, зашто... (Го крева шишето и замавнува.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Разбираш ли што ти велам: - Да, тате. Поголтнувам и гледам в земја.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Ти велам, команданте, лошо се зборува во рововите.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И, ти велам, ми го закова штикот во рамото.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Ех, Кољо, Кољо... добро ти вели Јани - рече Аргир, штом така е речено таму високо, тогаш нема „та...“.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Што ми останува мене друго? - Не ти зборувам јас за тоа. Да не се изродиш од народот ти велам.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Денот помина вообичаено, со кафе, појадок и ручек, и со долги разговори на Пела со Мурџо во кои таа му кажуваше како стигнале до училиштето, за големиот број на дечиња како неа сите фатени за рацете од мајките и за големата училница со три реда клупи и во секоја клупа по две дечиња, Учителката убава убава убава, ти велам, и гласот мек, топол, како на баба Перса и на мама Пелагија, а мене ми личи на Богородица од црквата преку големата река!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
А кога ќе се сети, ти вели: Ми иде, сосе вошки, да си ја изедам главата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Да ја затвориш устата ти велам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
идат сега полицајците на Јанис Метаксас и ти дежураат пред устата, под ушите, не смееш ни кучето со свои зборови да го повабиш, ни козата да ја искараш, оти не им зборуваш грчки, ти велат, моето куче не знае грчки, им велиш, мојата коза не разбира, полицајците и оддалеку знаат на кој јазик зборуваш, по отворањето на устата знаат и идат право на тебе и во отворената уста ти плукаат и после ти ги кршат забите и ги бришат словенските букви од црквите и од гробовите,
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тажи кога ти велам, рекол Андреја Тарковски и легнал на креветот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Што си подзинал. Ти велам вистина е - и баба ми зборува со цвеќињата - па затоа најубаво ѝ цутат.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Има и санки и скии да се услужиш - има и ски-лифт! Ти велам Ниниче - супер!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Ти имаш брат, не е шега! – и пак, божем случајно, ми ги покажа мускулите.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Ама смири се дете! – му свика строго тетка ми. – Престани кога ти велам!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Не биди проста. Имај доверба во мене, кога ти велам!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Смири се, ќе ти ја врзам една, да знаеш! – му се закани за да го смири. Тоа помогна.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)