По градот - можеби     на два чекора од нас - шета слободно подлецот, кој се заколнал дека ќе ја убие вашата     ќерка, а кај нас во семејството владее такво спокојство, кај нас се пишува за лебеди, кај     нас машината за пишување чука ли чука...
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 17-18“
              
              (1995)