Јосиф беше во толкав и таков занес што всушност не знаеше дали Сандра сега му го , спомна копчето или тој, понесен од нејзината плот, сам се сети на копчето и доживеа возбуда поради глетката што ќе му пукне пред очите кога блузата, затегната од надојдените гради, ќе се ширне да му ги открие облиците на онаа нејзина толку помамна и понесувачка белина.
               
             
           
            
            
              „Човекот во сина облека“
               од Мето Јовановски 
              (2011)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Со таков занес и шумен подем беше закитен градот кога во нашиот двор во свечена воена униформа се појави другарот Ѓорѓи Смокот.
               
             
           
            
            
              „Летот на Загорка Пеперутката“
               од Србо Ивановски 
              (2005)