Прашувањата што веќе му навираа во главата беа за други луѓе. Пред сѐ можеби за Петра. Можеби.
               
             
           
            
            
              „Продавница за љубопитните“
               од Мето Јовановски 
              (2003)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
               
                  Кажи: ништо не знам за враќањето
   јазикот е последното патување од коешто
   никој не се вратил
   жив. 
 
   Кажи: сѐ можеби не е јазик
   но се стреми да биде;
               
             
           
            
            
              „Ерато“
               од Катица Ќулавкова 
              (2008)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
               
                  Отиде по она утро кога облеков долги панталони, и сѐ можеби заради нив стана, заради тоа сокривање на моите изгребани коленици. Го одведоа.
               
             
           
            
            
              „Кловнови и луѓе“
               од Славко Јаневски 
              (1956)