Сестра ми во меѓувреме се оддаде
   на волшебно одгледување растенија
   гледаше во нив имаме ли иднина или не
   моите невени развија раскошно
   и сега ми се пред очи отворени како мугри
   ти најмногу ќе ги израдуваш мама и тато
   со твојата судбина, рече таа
   на мама ѝ се врати надежта
   и се насмеа за сите
   тато се разбуди од сон што не ни го раскажа
   и појде на извор
   јас не верував во ништо иако и денес
   се вознемирувам од помислата на неа
 
   барем ноќта да не ја испуштам
   денот изгледа не е доволен
   да се стигне на правото место
   реков и почувствував
   - имам работа со симболи
 
   од -ден-на-ден стравот е сѐ пострвен
   ако не се исплашам нема да запамтам
   што се случило
 
   стравот е време
   додека се думам во мракот
   - останало ли нешто од мене
 
   мрда под прстите
   надигнат и препороден.
               
             
           
            
            
              „Ерато“
               од Катица Ќулавкова 
              (2008)