На тој начин, за секое предвидување направено од Партијата можеше документирано да се докаже дека било точно; исто како што не му се дозволуваше ни на едно парче вест, ниту на какво и да е изразено мислење спротивно на потребите на моментот, да остане запишано.
               
             
           
            
            
              „1984“
               од Џорџ Орвел 
              (1998)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Ако    Ана се симне на Монпарнас-Бјенвени моите шанси се минимални; како да не се сетам    на Паула (Офелија) таму кадешто можната четворократна врска го истенчува секое    предвидување; меѓутоа, оној ден со Паула (Офелија) бесмислено бев уверен дека ќе    се поклопиме, до последниот момент одев на три метри од таа бавна и плавокоса жена    облечена како во суво лисје, па затоа нејзиното вртење надесно ме плесна по лицето    како камшик.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 6-7“
              
              (1994)