Џорџ штајнер, исто така, нѐ потсетува дека “Борхес е кустос во душата.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  “Борхес”, вели тој, “го изградил     своето дело, а ми се чини и самиот свој живот, од оној ист напор да си создаде     себеси дом во сопствениот ум...
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Неговата Аргентина останува место на соништа. Борхесовиот     ум тука е најстварното нешто.”
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Тој никако не нѐ доведува во близок допир со     сопствената земја.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)