Во таквата ситуација синот на Волкашина, Крале Марко, кој ја наследи татковата круна и владетелството над централна и југозападна Македонија, ја призна турската врховна власт, а со тоа врз себе зеде обврска да плаќа даноци и да дава воена помош.
               
             
           
            
            
              „Потковица на смртта и надежта“
               од Миле Неделкоски 
              (1986)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Со себе зеде пластичен обрач. Кога ја прашуваа за името вртеше      хулахоп.
               
             
           
            
            
              „Азбука и залутани записи“
               од Иван Шопов 
              (2010)