Да, тој ме удираше смислено во мојата Ахилова пета, во моите чевли, и јас можев само виновно да се усмевнувам, како да велам - оставете го, а самиот навистина почнував да чувствувам дека чевлите ми тежат.
               
             
           
            
            
              „Послание“
               од Блаже Конески 
              (2008)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Но зошто е таа толку мирна, ни да се изненади, ни да се вцрви, а уште кротко му се осмевнува.
               
             
           
            
            
              „Послание“
               од Блаже Конески 
              (2008)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  „Да, тој е добар, тој се труди, гледам оти имате успех во науката и ми е мило, и ми е мило”, вели кметскиот, се поклонува и се усмевнува со гнилите заби.
               
             
           
            
            
              „Послание“
               од Блаже Конески 
              (2008)