се (зам.) - стокми (гл.)

Еве го и мустаќлестиот коморџија, им извикува да се стокмат.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Неколку пати се стокми да го напушти селото, да се отсели, но жената и децата не му идеа.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Но кога се стокмија тоа да го сторат, на вратата од куќата најдоа напишано: „Никој да не се осмелил да ја гибне куќата!
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
За кого се бориш, бре, бамити ја, вели Наќе. - Ами ти за кого се бориш, вели Стојан од реката. - Абре, со Бугари ли се стокми, вели Наќе.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
АЦО: Брзаме тетка Маријо. МАРИЈА: Знам дека брзате. Пак брзајте. Никогаш ништо полека не можело да се стокми.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)