се (зам.) - растури (гл.)

Народот молчеливо се растури по патот бришејќи ги насолзените очи.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Се растуривме денеска и можеби никогаш веќе нема да се видиме и собереме.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Сега нам ни беше редот: истрчавме и како сачми се растуривме.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Џамлакот се плаши дека ќе се растури аквариумот на веселбите и на лутината).
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Под мене се растурија црешите - прилегаа на капки крв.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Бегајте! Бегајте! Бегајте! – грмеа зарипнатите викања на коњаниците кои безглаво и обезумени продолжуваа да го сејат стравот. И се растури и се посеа општ страв.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ретко бие камбаната. Верниците се растурија по светот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Тоа е најомразеното колено зашто учествуваше во граѓанската и се растури по комунистичките земји. И тоа тукуречи е при крај.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Само за три дена поцрнаа белите денови и напразно отиде целиот труд и саможртвата, во неповрат се растурија надежите.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Се растури со влегувањето на Италија во Првата светска војна (1915) на страната на Антантата (со Англија, Франција и Русија).
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Овде се растурија гласови, оти како наместо те отепал Ристаќија.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Волците се растурија, оставајќи по себе само неколку расфрлани голи коски, а еден од нив, продорно квичејќи, ја повлече по себе едната своја мртва половина, додека другиот, сигурно погоден во скокот, се стркала со сета сила надолу, меѓу стеблата, собран во грчот и мртов.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Набргу, сепак тие се растурија по голината на една длабока долина и Змејко уште веднаш ја изнајде напред во снегот затрупаната врата на шумската пилана.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Уште кожата на нив останата. Колку да им ги држи коските. Да не им се растурат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ебатти знаењето, му велам јас, и после се растуривме по куќи, по држави, по светот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе се налапаат алчниците и ќе се растурат оторбешени, на сите страни носејќи ја на непца и во црева чумата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Доколку некој богослужец и доброчинител не ги посипе мртовците со вар или со газија, доколку не ги запали од божји причини, преку ноќ на нив се нафрлуваат чакали, понекогаш бесен пес или престарен крмнак.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
За ова нешто сам тој на шака расправеше, после, ко помина фуртуната и ко се растури месната канцеларија, а тој ништо потоа не беше.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Брадарите се чуваа во гостинските одаи, сѐ додека сами од себе не се растуреа, а крчмарката, за среќа и бериќет, од главата на домаќинството добиваше на подарок огледало, белило и црвило.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Сум чула дека некои свадби дури и се растуриле кога младата се распашала“, ја беше советувала мајка ѝ.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Беше само неколку чекори далеку од нив кога групата ненадејно се растури, а двајца од луѓето почнаа жестоко да се караат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ибн Пајко, воздивнувајќи, рече: „О, мој светол вели пашо! Откога станав аза, мирот ми се растури.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
И покрај тоа што разбра за неговиот брачен живот, кој штотуку се растурил, не ѝ пречеше да се поврзе со него.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Богуле го зграпчи столчето и го здроби огледалото: се растурија парчињата. Седна да се смири, но пак не можеше.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Во тоа време пристигна абер од Скопје дека го бараат пашата, а од Прилеп – го бараат кадијата, та требаше да се растури целата дружина и бунтовниците пак да ја избегнат катастрофата.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Се растурија лево и десно вреќите, бовчите, дрвените долапчиња.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Сонцето одамна зајде зад ридот. Се растури орото и сите си отидоа подома.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Човекот во сина облека забележа дека може да се случи редот да се растури и прати поглед по неговата должина.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
И овој пат инстинктивно мавтам пред очите. (Мавтањето на мојата рака не е движење на зачуденост туку обид да се растури чадот на Привидот).
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ќе се растуреа секој ан своја страна, ќе го паметеа настанот, ќе молчеа како смрт.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
- Митре! - молскавично се пресече глас. - Мамооо!!! - Мамооо!! - се развикавме.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Така му рекоа.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Јане им погина на Бела Вода. А на Цветници, кога цутеше дренот, плач се растури во куќата на Митрашковци.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Стариот Начко секој ден ја биеше камбаната.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Во жетвар беа ожнеани на Вичо - Коста и Доне, на Харо – Јане, Васил на Горуша.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И црневица се растури накај џадето, Турмата како диво надојдена река, црна, огромна, разофкана и развикана, расплакана и разлелекана - надоаѓа, надоаѓа, се згустува; истечува од горе и дотечува, бучи, завива, вие, тупа, дига облак прав, го наполнува просторот, се влева во ендеците, се втиснува и се растура меѓу камионите, ги опкружува, се збива, се рои, во бранови се фрла, трча, клокоти, врие и вика гласно, болно, продорно, пронижувачки, жаловито, галежливо, тажовито, испрекинато, молбено и шепотливо: - Е-е-е-е-е!!!...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Од отворениот куфер се растури неговата црна униформа, како црна маглина, со ѕвездите што блескаа ваму-таму, оддалечени, во материјалот.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Светот не постои каков што го знаевме. Координатите на животот се растурија.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Светлина се растури во земјанката и по черек време се почувствува блажена топлина.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Јуриииш!!! - громовит глас се растури во воздухот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Поручекта, кога бригадирците се растурија по бараките на починок, Мече неочекувано ја забележа меѓу црниците светлокосата глава на својот другар.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Ако приседам, си мислам, може да ми се растурат коските, сета да се разбоздисам. 26.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ни капка настрана да ѝ се растури.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сме се растуриле во сите правци, а околу нас насекаде смрди: мувите и сонцето брзо работат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)