се (зам.) - остане (гл.)

Но исто беше јасно дека не може да се остане само на онаа секидневна потреба од исчекување.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
43. Мисирков не им се спротивставува на католицизмот и протестантизмот и од чисто практични причини: овие гранки на христијанството не беа државна религија на ниедна од претендентките за Македонија, па следствено и не беа во директна услуга на завојувачките планови на соседите, додека тој сакаше да ги гледа во Европска Турција и интересите на големите католички и протестантски држави за да не се остане само на едностранчиво влијание.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но ако целта не е да се остане жив, туку да се остане човек, каква важност има тоа?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Паметна работа е да се кршат правилата и притоа да се остане жив.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сѐ е испомешано но и во овој коктел од трговци и стоки, во ова шаренило сѐ е толку привлечно што во оваа чаршија може да се остане со часови и, покрај шумот да не се почуствува здодевност, зашто, секој момент се открива нешто ново.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Националниот идентитет се потпира на претпоставката за меѓународно признати вредности, но во денешниот свет на брзи промени и испревртени поими, тешко е да се држи чекор со времето и истовремено да се остане на веќе постоечките вредности.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Дали мотивите на селаните да ја осуетат Симоновата помош, да ја одбијат подадената рака и на крајот да го понижат, се провоцирани од инстинктивната самоодбрана од натрапникот, од препознавањето на помошта како подлост насочена само кон лична полза, од одбивањето на услугата за со услуга да не мора да се плати или да се остане должен?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Во ќесето на Глигор се останати пет лири, со нив Едип може да стори чудо.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Важно беше да се продолжи да се гази внимателно и да не се заздишува и да се остане присебен.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но, во него немаше ниеден збор за нив и тука не можеше да се стори ништо друго, освен да се останува настрана и да се молчи.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Најчесто во името на среќата на сите, се задоволува личниот егоизам, особено амбицијата низ илузијата да се остане во историјата, да се обезбеди место во вечноста без оглед на жртвите крај боговите...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Да се суди за себеси во историјата од позиција на владетел значи и соочување со фаталноста.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ова беше време да распламти и тивката битка која се водеше меѓу душите на турската баба и албанскиот дедо, да се замине навреме или да се остане засекогаш и да се пречекаат различните војски спротивставени на двете страни од границите.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И со лекарско уверение беше ризично да се остане в кревет.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
„Затоа што и тие, како и вие, не сфаќаат дека оваа ситуација нема да трае долго,“ рече Зигмунд.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„А зошто инсистирале твоите пријатели да заминеш, ако не е навистина опасно да се остане овде?,“ прашав.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Каква среќа ... Сигурно од жандармите се останати ... Нашите ќе бидат восхитени од ова ...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Татко ми трагаше по одговор на прашањето зошто ги убиваат козите во некаков проклет балкански затворен круг во кој секогаш се останува на почетокот, во балканската варијанта на апсурдот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тоа е изразено во чувството, присутно уште од отоманското време, дека луѓето од Исток ја чувствуваат власта како фаталност што доаѓа од многу далеку, од многу високо, дури од Бога, која мора да се поднесува и против која се останува немоќен.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Не помина саат–два, еве едно момче ми викна: Милка, оние момчињата се останати во селото кај некој роднина, ќе дојдат сосила да те земат.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Денес, мила моја, може да се остане жив единствено ако не се праша, ако не се знае ништо, ако не се има очи и мисла за ништо од сево ова што станува околу нас. Обиди се да ми поверуваш...
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)