Таму каде што претходно живеевме вриеше од оние           плочести, темни, влакнести лебарки, молневито брзи, а сепак сосема добро видливи кога           исплашени од кујнското светло исчезнуваат меѓу подните штици и низ пукнатините на           подот; во оставата една речиси дури ја бев фатила со прсти пред да избега фрлајќи преку           скробот сенка, слика на исплашеност во мојата рака.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 35“
              
              (1997)