Со други зборови, можеме ли да ги претвориме неговите текстови, а со нив и    целата латиноамериканска литература, во изворен надоместок, ако ми се дозволи    овој оксиморон?
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Не е ли еден сиров, лого- и етноцентричен гест, да се пресврти    ситуацијата и маргиналноста да се претвори во општо решение?
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)