овој (зам.) - живот (имн.)

Та каков е овој живот, празен и тажен, ладен и безвреден, како празен предмет врз мене лага блуе, се мразам, се презирам, што самата себе си се газам.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
Печалам за семејството, а друго што ми останува. Се навикнав на овој живот. И тоа е сѐ...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Да се видиме и да си го кажеме тоа што ни е во срцето, да го кажеме додека не е касно!
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Кој знае дали во овој живот ќе имаме можност повторно да се видиме?
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
„Овој живот што го живеат кучињата овде, кај нас ни господата не го живеат“, му велеше Којо Пипиле.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
„Абре, да му се сневиди на овој животот“, нешто подоцна рече чичко Никола, расмеано, како веќе да не беше со намера на разговорот, на својата прикаска, да ѝ даде сериозен тон.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ана си отиде. Ана однесе со себе една благодарност, едно негодување и една разочараност поради нешто неизживеано, останато во нејзината душа како мамка во овој живот отровен од навреди и гадости.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Тој вели: „Јас бев веќе на оној свет: кога Бандо ми забуца куршум в гради - и видов каков е. Сега ми треба овој живот да го проживеам“.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
„Бати го овој живот“, велеа луѓето, „што сѐ одново и одново го почнуваш“. „Сатаната дојде - не зима...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
„Несреќите се за луѓето“, им велеше слепиот Тимон.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Читајќи ги тие книги, дознаваше дека, всушност, не постои никаква граница меѓу животот и смртта: сеедно е дали овој живот овде го живееш или оној другиот горе: никаква разлика во тоа нема.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Стариот велеше дека имал впечаток оти неговиот помал брат си заминал од овој живот без да е свесен за тоа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тргнал човекот на пат што му се причинил примамлив и угоден.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Hominis tota vita nihil aliud quam ad mortem iter est. Вистинскиот живот е вон овој живот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
И се надеваше дека, еден ден, овој живот, нашиот, мачниот, неизвесниот, ќе се соедини со животот таму и обата живота ќе бидат само еден живот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)