Тоа никој и не го бараше од нив, тој ги сфаќаше нив, му беше мака само зашто и тие не се помачуваа да го сфатат него.
               
             
           
            
            
              „Белата долина“
               од Симон Дракул 
              (1962)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Уште поверојатно беше дека никој и не знае колку биле произведени и дека уште помалку се грижеше за тоа.
               
             
           
            
            
              „1984“
               од Џорџ Орвел 
              (1998)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Пророштвата не се за оние кои не веруваат,  велеше Тој, и чекор по чекор им се доближуваше  на остарените стебла,  се поздравуваше со нив,  и никој и не забележуваше како се  разретчуваа честаците,  та не остана ни гранка ни стеблика  кои не ги помилува и со душа  и со раце, и со кои не поразговара.
               
             
           
            
            
              „Две тишини“
               од Анте Поповски 
              (2003)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Завладеа гробна тишина. Ти се чинеше дека никој и не дише.
               
             
           
            
            
              „Волшебното самарче“
               од Ванчо Николески 
              (1967)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  А од нив никој и не помислуваше да запре.
               
             
           
            
            
              „Бегалци“
               од Јован Бошковски 
              (1949)