ние (зам.) - остане (гл.)

Се токмам да ѝ речам: Госпожице, ние останавме.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Еден баталјон отиде во Тетово, а ние останавме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Строј се! - нареди и откако се построија, со мек глас, ниту да се жали ниту да моли, рече: - Ете, само ние останавме од целата чета.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Не ја изневеривме совеста. По некаков случај ние останавме.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Неписмени курајбери се напикаа по канцеларии и цицаат од државна цицка, а ние останавме со прстот у уста.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Стои Толе над посатките и сеедно зборува: - Стомниња, бардиња, грниња, вика, не ќе оди ова за многу и мечката од Москва ќе се опсени и за нас, стомниња, бардиња, грниња и ќе видите, вели, како што слушам јас, стомниња, бардиња, грниња ќе прави војна и за нас, вели, па уште ние останавме без држава, вели, стомниња, бардиња, грниња, на сите околу нас им даде, вели, стомниња, бардиња, грниња, зар другите ѝ се породнини од нас, вели и ги крева стомнињата едно по едно, го чука со претите и после дува во нив да видат луѓето дека никое не тиши.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)