Можеби памтењето намерно ме лаже
   не е исто да се доживее и да се раскаже
   можеби сонот е фатаморгана
   и сонувачот
 
   можеби оние кои ме повикаа
   морето да им го вратам
   барем со збор
   и не се веќе риби
   можеби се реслови
   од некој дамна свршен лов
   или од оргијата која претстои
   меѓу морските широчини на
   овој од себе заведен свет
 
   како и да е
   јас и понатаму
   времето го мерам со сонот
   нив ги препознавам
   во нешто сосем лично
   и се одвикнувам од животот.
               
             
           
            
            
              „Ерато“
               од Катица Ќулавкова 
              (2008)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Го фати ветерот што беше на минување, го заплетка во своите гранки со ретки лисја и се обиде да зашуми некоја дамна заборавена песна.
               
             
           
            
            
              „Билјана“
               од Глигор Поповски 
              (1972)