кој (зам.) - непотребен (прил.)

Можеби поради нејзиното присуство не само во собана туку и во моите размисли?) Всушност во објаснувањата во кои непотребно се бев вплеткал избегнав една голема глупост, посакав во еден момент и себеси да се спомнам како жртва на оние многу чудни одлуки што не ги донесува здравиот разум туку насмевката или своеглавоста на моќникот. (А нели, неупатените се уште и мене ме сметаа за моќник) Но за среќа навреме се сепнав.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
На Таша и реков (раководен од желбата да ја утешам а притоа и да не ја заобиколувам вистината) дека постојат повеќе случаи како нејзиниот, во кои правдата не го избрала најдобриот пат а во движењето се определила за најбавната варијанта, лазењето!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)