И можете да си претставите каков впечаток направи мојата реч, дури и на моноклесијата, која намерно стана по пауза од еден ден, што бев ја направил предодениот ден, кога настојував собранието да се претвори во моноклесија.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Во овие тесни улици на „Сен Мишел“ бев со еден ој пријател кој намерно ме доведе овде за да се нагледам париски бизарности и да го почувствувам Ориентот во француската метропола.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Тие? Некогаш забранетиот Лајбах кој намерно ги навредуваше чувствата на граѓаните со германското име за Љубљана коешто требаше да ги потсетува на деновите на окупацијата, сега да ја претставува Љубљана? Почесно, свечено.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Дали тоа воопшто е вкусно? За таков настан?
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
А имаше такви кои ја напасуваа стоката по насипот на пругата, кои намерно ги растураа камењата, ги одвртуваа штрафовите од шините и ги крадеа праговите.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Зарем нивната последна плоча Jesus Christ Super- stars не е хевиметал?
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)