го (зам.) - украси (гл.)

Црни очи, црни веѓи а ете и мустачињата црни му набоднале и го украсиле белото лице како вистинска икона од свети Јована Крстител.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Таа ги просветува помрачените од лагата на гревот, тој јазик источи слатки и животворни зборови, тие пречесни усни расцутија со премудрост, неговите пречесни прсти поставија духовен органон и го украсија со златозрачни букви, со таа богогласна уста се напоија жедните за божји разум, со неа мнозина се насладија со животворна храна.
„Пофалба на нашиот татко и учител словенски Кирил Филозоф“ од Климент Охридски (1754)
Ионака мене некојпат ме обвинуваат дека за своите заслуги мислам повисоко отколку што тоа го бара обичната скромност.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Можам да дадам чесен збор, кога ја видов сета таа илуминација и радост, јас сторив изглед дека сосема не ја забележувам најневината итрина и сентименталните, простодушни обиди на градската управа да го украсат моето прво доаѓање во големиот непознат град...
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Го украси резбар со цвеќиња таванов, - рече, - од младоженската стаја.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)