го (зам.) - мине (гл.)

Така на пример, „закрилата“ на насилството и „хоророт“ во филмо­вите е начин да се врзат заканувачките стимулуси и да се изгради заштитната „краста“, како што би рекол Фројд.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Односот меѓу отворот на непријатност во кружницата на задоволството и „крастата“ што се создава како последица на таквата изложеност, процес е во кој уметноста на деведесеттите често оперира.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Желбата го минува прагот кој го наметнува прин­ци­пот на задоволство и се позиционира во однос на лимитот, границата што ја пронаоѓа и препознава, а самата релација спрема таа граница ја одржува како таква.5 Една од елементарните шеми во психоанализата на Жак Лакан претставува кружницата на задоволство, но прекината со она што во неговата алгебра се нарекува објет петит а.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Мајка ми, утрото, како обично, прва ја отвори надворешната порта. Сонцето го мина прагот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Таа го мина битолскиот парк и влезе во буковските гробишта, кои се наоѓаа надвор од градот.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
И, откога виде дека никој нема наоколу, го крена капакот од сандакот.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Тие го минаа центарот на градот и, по една мала тесна уличка, се упатија кон крајот на градот.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Кога пристапија до портата, граѓанинот цврсто ја тргна железната алка од портата и со растојание чукна на портата трипати по три.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Жената му се заблагодари и одвај, носејќи ги чергите, го мина мостот на реката Вардар...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Откога виде дека нема никој, се искачи горе по скалите и ги спушти чергите на подот.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Тие патот на бесмртноста го минуваат низ животот помеѓу шепите на мачка.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
После сето она што го минавме на претходното место воопшто немавме примедби на куќава, но набрзо по вселувањето секое утро почнав да забележувам траги од тела на некои крупни бубачки по тепихот на долниот кат; случајни, како мртви глисти на улица после дожд; а кога прв пат ги здогледав, личеа на топченца волна или парченца кал од детски чевли, или, понекогаш, ако завесите се навлечени, толку потсетуваа на дамки од мастило или темни изгореници што се ужаснував, бидејќи, уште на самиот почеток, тој дебел тепих ме беше престрашил, па првата недела чекорев по него посакувајќи чевлите да ги прождерат моите боси стапала.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Патишта во иднината Човекот со тркало може да го мине сиот свет.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
КАПЕТАН НИКОЛА ОД АСПРОВАЛТА МНОГУ е мачно излегувањето од Солун кон Серез и Кавала, а токму од оваа магистрала скршнува патот кон Аспровалта и Ставрос, крајморски места на Егеј, каде што Југословените масовно го минуваат годишниот одмор.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Овој период Бојс го минува опсесивно исфрлувајќи илјадници цртежи, многу од нив очајни медитации за смртта самоубиството, спиритуалноста и сексуалноста.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во 1950-та, откако го заврши школувањето на Уметничката академија во Дизелдорф, Бојс неколку години беше обземен од длабока депресија, често опишувана како продолжена реакција на неговото доживување на Втората Светска војна, како воен пилот и падобранец.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Без збор ги поведе кон колибите и тука Петре му рече на Толета да влезе во првата колиба со „овчарот", а самиот тој продолжи до втората, што беше само на десетина метра оддалечена од првата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но за среќа, мостот не беше поседнат ноќеска, или можеби стражата спиеше, та го минаа без никаква тревога и ја фатија планината над Бела Црква и Воѓани и уште непрозорено се најдоа над самото Смилево, во Миховите колиби во месноста „Голем Гар".
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Скот минува низ белиот салон, го минува јужниот ходник, апартманот, трите соби пред полицаецот да стигне до...скалиштето.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Така го минуваат целото свое време.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
О, да, инаку би го минал својот живот.  Дали било кога имавте некакви узори?
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
А тоа беше природата на мојата игра, бидејќи речиси целиот живот го минав како слеп впивач, константно полнет и празнет со туѓи информации, на синтетички јазик што не го разбирав.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Беше свесен дека го минува прагот на социјалистичкиот суд, на најделикатната институција на која многу тешко навикнуваа балканските народи.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Тоа нешто изгледа некако вака: замислете си човек што е роден глув и слеп, што го минал животот на овој свет во тишина и темнина, кој никогаш не видел светлина, не го видел синото небо, или не видел расцутена градина, или не слушнал како пее птицата.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Периодот на депресијата во Америка, Христов го минал во Њујорк работејќи како слободен писател, притоа минувајќи низ тешки искушителни кризи што авторот ги проследил во веќе споменатиот напис: Пред Депресијата јас не знаев што се тоа тешки времиња.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Синдикатот мора да е еден од главните фактори при креирањето на социјалната политика во државата, а не целото време да го мине во дефанзива и само да се бори за намалување на последиците од штетните законски решенија, чијшто број, како што ќе видиме понатаму во оваа студија драматично се зголемуваат.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Или да нацртам околу него голем ѕид што никогаш не ќе може да го мине. Или...
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
- Еве вака ќе го совладаме крокодилот, - гордо реков.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Од утре, господине, слободно забрзајте кога ќе го минете мостот.
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
Со Мишко ќе биде сѐ во ред. (Станува и сега изразот ѝ е сериозен)
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
-Не реков дека не живееш убаво. Ти живуркаш, не го чувствуваш вистински животот – рече старецот. – Многумина од луѓето така го минуваат животот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
А потоа го минавме она растојание кое на невиноста ѝ се чини неизмерливо - растојанието помеѓу размислувањето за сексуалниот чин и вистинското соединувањето на две тела.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Попладнето го минав чекорејќи по собите; влегував од соба в соба: тоа беше моето збогување со домот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тоа попладне го минав в кревет.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Идниот ден го минав в кревет, во бунило - телото и душата најдоа начин да не можам да мислам на промените кои ги донесе една единствена глетка.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Нашите погледи срамежливо ја испитуваа голотијата, и си ги баравме очите – јас неговите, тој моите - и потоа погледите ни паѓаа на подот, од срам, од збунетост, од страв; сѐ беше првпат, погледот на голото тело, оние неколку чекори до постелата направени со таква несигурност како тукушто да сме научиле да одиме, приближувањето на нашите тела, нивното испреплетување, и дишењето кое беше силно како по раѓањето.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Повремено со прстите го поткревав чаршафот неколку педи над мојата глава, и гледав во белото платнено небо.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Не знам дали брат ми ми ја имаше раскажано или самата ја имав измислено бајката за птицата која ја изгубила својата љубена птица, и од тага со клунот си ги раскинала градите, и од таму, со клунот, си го откорнала срцето.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во исто време моите сестри ги гледаа албумите со стари фотографии – се смееја на облеките што ги носевме половина век пред тоа, на сериозните лица, на згрчените тела во мигот на фотографирањето, и одвреме навреме слушав по некоја воздишка, сигурно за некој од починатите од фотографираните, веројатно најмногу за децата на Роза и Марие.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И сè дури тој ме води, за мене нема почин!‘ Но тогаш, превидувајќи ја слабоста што ме имаше обземено, заборавив да ѝ кажам, а сите да ве поучам на тоа дека човек може цел живот да го мине на едно место и со свои раце да си изгради шатор, а сепак да нема свој дом.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Рада, како и многу други саботни попладниња, реши да го мине сама.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Господе дај ми сила да го минам искушението, покажи ми го патот како да стигнам до онаа која физички ме донела на овој свет.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Работата го обзема, па не ни забележа дека денот одамна беше го минал пладнето и полека почна да се губи зад ридјето.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Рокенрол културата ги присвои митовите за Марлон Брандо и Џемс Дин како дел од својата иконографија, нивните фармерки, кожни јакни и реј бан наочарите.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во осумдесеттите години на веков реј-банките го минаа патот од бунтовништвото до веќе статусен симбол на принцезата од Монако, на пример, или манекенките Синди Крафорд и Татјана Патик.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Заслуги за тоа секако има и англиската фирма Burbery, која иконичкиот моден знак го претвори во симбол на едно време, специјализирајќи го своето производство врз белите мантили за дожд. Burbery мантилите станаа митска етикета главно поради филмската уметност, особено поради детективските филмови за Филип Марлоу (главен јунак на Чендлеровите романи) или инспекторот Мегре на Сименон.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Многу љубам кога за празници автобусот е празен зашто можам да го минам патот без да го сетам, како во спална соба во воз, па си бирам четири седишта и се испружувам.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Мушамената торба ѝ паѓа од раце, и штотуку сфаќам дека зад грб можам да ѝ помогнам побрзо да го мине патот до уличната врата, до земјата и малку под неа, ја снемува.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Излегоа од селото, го минаа неголемиот полусув честак и се качија на вториот рид.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
За да не се најде во пранги на мраз, јато жерави со крици се простило од мочуриштето во кое безгрижно го минало летото и се упатило кон југ.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Ветар вечен меѓу сенки опаш влече!“ Од песната сводот ечел.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Жеравот летал – нагонот го водел кон Нил.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Мала е и сепак џин, часкум светов ќе го мине.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Сега најголемиот дел од времето го минува во градот Мексико Сити.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
„- Какво прашање“ рамнодушно одговори младиот Англичанец. „Мајка ми е убава, дотерана, цврста како челик. Што да ви кажам уште? Кога излегувам со неа, мислат дека сум ѝ помлад брат.“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Да зборуваме за нешто друго... Што правевте вчера во Скадар, кај отидовте со толкава љубопитност за да видите некакви турбини со своите очи?“ „Ништо“ рече инженерот. „Освен што фрлив поглед на некои сомнителни работи околу браната, сето друго време го минав барајќи една кула.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Оттогаш небаре самото негово постоење станало некако поисполнето, небаре се оженил, небаре уште некој човек се нашол покрај него, небаре не бил сам, небаре некој пријатен другар се согласил да го минува со него животниот пат, и ни тој пријател не бил никој друг туку оној шинел дебело поставен, со цврста постава за долго носење.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Милорад ПАВИЌ (1929, Белград – 2009, Белград), Србија.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Старата излитена чанта, надуена од неколкуте книги во неа, му го враќаше некогашното достоинство кога чекореше врз калдрмата крај реката.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко не доцнеше на закажаната утринска средба, носејќи ја старата цариградска чанта, со која го мина работниот век во судовите, а подоцна и во Архивот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Али Фети ќе го мине периодот од мај 1919 до јули 1929 година во затвор во Малта.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Многумина се раѓаат, го минуваат животот на таа физичка и духовна граница, самата нивна делба како да е постојан курбан за да се помине, за конечно луѓето да разберат, да продолжат да живеат заедно. Зар тоа не е проклетство?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Кога ја прашав како успеа толку да доживе, таа почна да ми раскажува: Јас, чедо, многу убаво го минав животот со дедо ти.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Излегоа од селото, го минаа неголемиот полусув честак и се качија на вториот рид.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
И штотуку сфаќам дека зад грб можам да ѝ помогнам побрзо да го мине патот до уличната врата , до земјата и малку под неа, ја снемува.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Појдов не сосема тажен, појдов со некаква чудна, непозната среќа, целиот пат до Баска го минав среќно.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Речиси целиот живот ќе му мине во потрага по патот кој води во родната земја, остварувајќи го вистинското враќање само во јазикот!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Мандес Франс тогаш веруваше дека Израел требаше да го признае ПЛО, одбивајќи да го признае и да се сретне со Арафат пред тој да го мине Рубикон.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Останува последниот проблем, покренат во последниот момент од Арафат.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Неговата Мајка ќе го мине својот живот во чекање на синот во родната Галилеја!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тој не сака, како што коментираат хроничарите, да го мине Рубикон: бара враќање на бегалците.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Да ја отворев уште тогаш таа врата и да го минев нејзиниот праг јас ќе ја задржев посилно во меморијата на мојот живот таа храбра таткова Мајка, Хазбије анм со силен инстинкт низ своето постојано жртвување во животот да ја спасува својата рожба.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
- Но денес легендата има потреба од реалност.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Дали легендата ќе го мине прагот на реалноста ќе покаже иднината! - продолжи замислено Кадуми...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тогаш Пјер Мандес Франс, кој ги водеше и преговорите за независноста на Тунис, со својата сопруга Мари- Клер, ќе ги организира и првите контакти на Палестинците со Израелците.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Кога Огне го мина превалецот, во Ѕвезда пламна толку силен огон - небаре миговно ќе ја изгори.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
- Со молитва и строг пост да го минеме утрешниот ден, Велјасабота - ги поучува дедо попот.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
По тесната врвица низ карпите го минаа свиокот и го здогледаа Езерото - потемнето од густа чад, развлечена над него.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Летото го мина во тоа мачно нерасположение, во загриженост.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Го мина подвижниот мост и се најде на другиот брег.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
На сета куќа ѝ лекна кога Татко го мина прагот...
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Уште в мугри побратимот го мина куќниот праг, како да влегуваше во легенда, толку беше неизвесна можноста за неговото враќање.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Но, кога јас настапив со мојата дискусија, внимателно ме следеше и како што врвеше времето, му се гледаше на лицето и во погледот дека полека ја прифаќа мојата теза барем засега да не се градат браните на реката, а со тоа јагулите слободно да си го минуваат патот до морето, океанот и назад.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Јагулите, го напуштаат Езерото, го минуваат патот низ големите реки и стигнуваат до океанот; за Таткото, кој бега од фашизмот дојден од Италија ќе нема спас освен верно да го следи патот на јагулите и неговите деца ќе се соочат со истата „проблематика на излезот од порочниот балкански круг”.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Козарите кои го минаа и фашизмот со козите, се прашуваа зошто со нив да не бидат примени и во социјализмот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Дојде, кутрата, на за­копот на нашиот најстар брат, само така можеше да ја добие црвената виза за да го мине балканскиот ѕид кој Мајка го мина со иста таква виза, пред многу години.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
„Гледајте - или остатокот од животот ќе го минете како лошо платен статист во туѓ нискобуџетен црно-бел документарец, или ќе станете продуцент на својот сопствен филм. Ќе го режирате, ќе напишете сценарио, ќе поделите улоги, ќе одберете место за снимање на најголемиот реалистичен филм било кога направен“.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Трајче го јавна Дорча и тргна... Го мина полето и навлезе во долината.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Трајче го мина селото и по патот навлезе длабоко во 'ржјата.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Го минаа дрвото преку реката и го втасаа.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Поголемиот дел од преостанатите години на својот живот таа ќе го мине пишувајќи написи и книги за своите патувања низ светот.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Таму таа ќе стане важна фигура во промоцијата на Модерната уметност, помагајќи при организацијата на Првото Биенале, 1951, во Сао Паоло.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Чукам еднаш многу гласно!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Нема одговор!...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тоа малечко парче бело што го минува кејот!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Го мина мовчето и заоди по патчето од другата страна на реката.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
И така беше тоа секогаш, на планетата Венера, и ова беше училницата со децата од мажите и жените што со ракети дојдоа ваму, во овој дождлив свет, за да основаат цивилизација и да го минат својот век.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Но, нема кој да го мине прагот. Освен тревата.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Но кога наполно ја изгради и кога требаше да се всели во неа, да го мине во неа остатокот од животот, качаците го уценија да плати големи пари.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Веројатно му било прездодевно да клечи под мостето па смислил како ќе го минува времето.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Оваа вера ми беше пренесена уште во раното детство, а потоа во тој дух го минав адолесцентниот период и мојата младост.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Што ме натера на оваа помисла?
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Потоа новата гранична линија ја предизвика Отоманското Царство, кога едни ја задржаа старата вера по цена да го минат Јадранското Море и да заминат во други земји, по цена на создавање неколкувековна граница со предците кои останаа во земјата, и по историскиот отпор, голем дел ја прифатија верата на освојувачот, создавајќи нова граница.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Го мина животот во егзил, во Романија, во Австрија! Се врати во Албанија.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Чекор по чекор и може да го мине кинескиот ѕид.
„Најголемиот континент“ од Славко Јаневски (1969)
Тој ѕидот за миг го минува и на прсти - на месечината рог ѝ скинува.
„Најголемиот континент“ од Славко Јаневски (1969)
Еднаш да ве оклеветат, ќе го минете животот претворени во сенки.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Никој што го минува мостот да оди на пазар не се сеќава дека Карпош еднаш висел таму набиен на колец.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Но сепак, неговото исчезнување го најавуваше почетокот на крајот на големото семејство со кое тој го мина спасоносниот Рубикон на егзилот!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Тој по мачниот живот што го мина, неколку пати соочувајќи се со смртта и со пеколни маки, во последен миг спасен пред да биде целосно жив закопан, им порачуваше да ги сакаат родната земја и јазикот до страдање, да не им се срди срцето против Албанија дури и кога ќе страдаат невини, татковината останува татковина, дури кога убива.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Најпосле, со последни сили го минав куќниот праг.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Бидејќи никој од семејството не беше присутен, ѝ станавме замена за семејството.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Кога конечно успеав да разговарам со неа, дознав дека не е закажан денот на погребот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Покрај Марија и мене, во групата беа Кармен Кријадо, уредничка во издавачката куќа Алијанса добра пријателка на Борхес и Марија, Жан Пјер Верне, француски научник кој блиско соработуваше со Борхес на подготовките за француското издание на неговите собрани дела во „Плеада“ кај Галимар, и Ектор Бјанчиоти, Аргентинец кој живее во Париз и работи за Галимар.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Било договарано да биде покопан на Пленпале, гробишта кадешто се покопуваат швајцарски значајни луѓе, но тоа не беше лесен потфат.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Најголем дел од тоа време го минав со Марија, новинарите и издавачите.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Дури тогаш го минав едниот од седумтте мостови преку Рона и тргнав кон хотелот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Се создаде мал круг блиски пријатели решени да ја заштитат Марија од снимателите, фотографите и натрапниците.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Марија беше станата, но ја облетуваа новинари и фотографи и ја претрупуваа телефонски повици од сите страни.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Сите постари го минале тоа, кај сите се појавувале истите чувства, и сите „шашавеле“ како што тоа го вели поетот Антиќ.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Секако, по ова не можев а да не ја избегнам чоколадната торта која тетка ми Марија ја направила за мене со јајца од кокошките.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Останатото време во тоалетот го минав обидувајќи се да слушнам дали навистина има некој пред вратата или пак само ми се причинува.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Истиот начин на разговор го применувавме со моите кога се јавуваа од Индија, а така мора зашто разговорот оди преку сателит, оддалеченоста е голема и му треба време на гласот за да го мине сиот тој пат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Слично како со грмотевиците – ми објасни татко ми.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)