го (зам.) - заколе (гл.)

Ураа фати го! – викаше еден, го поклопи со самиот него, нафрлувајки му се, го дофати за задниот дел од вратот, па го закла за миг како пиле што се коли..
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
И уште повеќе. Мислам дека можам да седнам тука, а да бидам во Сеул каде што барам ресторан во кој сервираат мали печени кучиња, тогаш заклани, каде што можеш дури и да си одбереш некое од кафезот што истовремено е и витрина и тука да ти го заколат и да ти го зготват.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Стариот го припушти на неколку чекори, правејќи се како воопшто да не го сетил, ами како да го гледа сега крувчето, и рече божем за себе, но доволно гласно да го чуе Пискулиев: - Бре што беше оваа рака! Како да го закла дрвцето, сироткото!
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Толе вечерта го најде гајдарџијата Колета, му лупна неколку тупаници по нос и по рилка и му се закани дека ќе го заколе, како пиле ако и до недела го направи истото.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А Толе се осмели до лудило. Влезе во Ерековци, на саат место од Прилеп, го извади крволокот Авмеда и над Алинци го закла со ножот, та го натера Андона да напише на една пачавра, што му ја закачи на минтанот на градите: „Вака ќе помине секој Турчин шо ќе дигне рака на рисјанин“, Сите давии зборуваа само едно.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Зар тој не го закла Аќифа заради мене и сега вака наеднаш ме паде од него? Не, не!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Го закла или — со пушка? — праша пак детето.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се скараме на орото и тамо го закла со неговиот јатаган — и Толе му го исприкажа целиот случај со убиството на Аќифа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И просто му се идеше да летне, да најде некој од големите Турци, да го заколе и да дојде да му се пофали на ова дете.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ако дојде до колење подобро нека го заколат четниците, отколку да се влечка улугав без нога, без рака, слеп без око или со искршени ребра од Расимчауш.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се разбра работата по цело Битолско — Прилепско Поле, а во Мариово веќе слабо се решаваа Турци да навлезат во помал број.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Турците се успокоија. — Бујрум, Трајко, бујрум. Завиткај пет, не една.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
За да го заколиш крмакот, треба да имаш луѓе да ти го задржат додека да му го брцнеш ножот в грло, да му го раскопуваш душникот додека не папса.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Зашто штом го заколеш крмакот, треба веднаш да го попариш со горешта вода.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Со првиот снег, додека јас спиев, жена ми го замолила соседот да го заколе петелот, како што правевме и другите години за да не замрзне, да не пцовиса од студ.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Велат - тоа е истиот оној бор под кој го заклаа Поетот.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Се сеќаваше на јагнето што го заклаа за да го стават во темелите.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Го гледа онака: личен, бричен, накитен како некоја кукла, знае да зборува, јунак е — може вујка и да го заколе и за неа е арно!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Кога сум ти го грабнал под нозе, како јагне ќе го заколев ако не ме замолеше Антица.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
А можеше да го заколе со својата растреперена рака!
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Човекот за малку ќе го заколеа. На операција.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Па и не е Петјка таков, да допушти слободно да го заколат.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Макар што, како да се рече - малечка!
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Дури и многу далеку од тоа.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Дури и раката � трепери.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Јас тогаш го заклав едното коковче. Имав три со петлето, а сега останаа уште две. А ги чував за некоја поголема мака, ама кога видов дека сѐ земаат, го заклав. 106
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И ќе мораш да го заколиш. Не можеш да се разбереш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Е, сега Лазоре, велам, јас ќе одам ново гропче да копам, а ти да си таков, да го заколиш телено, велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Еднаш, ќе го заколеше и Чако, ама не го стаса.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Лежам и кројам планови. Ако фатам Германец ќе мисли дека сакам да го заколам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Или на оној што го заклаа овдека. Јон ми кажа како го сечеле и пак му оставале малку живот. За да се мачи, за да го боли.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе го земат двајца во некое долиште и ќе го заколат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Само покажи му со прст на некого и тој ко кокошка ќе го заколе.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- За кого говориш, Лозане? - За него. Го закла волето, сега мисли дека јас ти кажав за тоа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Го нема. Без помош на мислата неговите заматени очи гледале во Мечкојадовиот шеснаесеттодишен роднина Лозан Перуника.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но знаел, и постарите можеле тоа да го знаат, дека Онисифор Проказник не ќе им даде да го заколат волето.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Можеби го повторил она што пред тоа некој друг го рекол.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
НЕДА: Не се нервите. Ти и самиот знаеш дека цела Софија расправа оти го заклал Костова само затоа што му - пререкол?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Што ќе речете ако Ви раскажам дека синоќа додека Вие овде... шушукавте со Ивана за неговото бегање во Америка, моите луѓе долу во потонот за малку што не го заклаа вашиот маж затоа што, целата ноќ, по оној дожд, се движел околу куќава за да не Ве остави сама?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Крстју сака да го заколе долу во потонот.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Според едни, надмудрен и разочаран од коњот, и посрамен. можеби изопачен од бес и очај, Татарот во кожа со боја на зимски дабов лист, доколку не бил Монгол или Черкез или некој од подалечниот дел на Азија, го нашол коњот што љубел да пие вино и со еден удар преку грло го заклал со крив анџар.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Наредија мажот што нѐ возеше во коњската кола да се повлече во аголот на десната страна од шталата. Таму го заклаа.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Зошто? Му барал пари. Се силел, ќе го заколе.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Потоа мајка му го закла петелот што го имаше ветено за да му ја стави главата во гробот на Илко како курбан - за да не повлече со себе некој друг од фамилијата.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Тане му го грабна јагнето на Оруш, обидувајќи се да го одврати од почнувањето на куќата, но Оруш му го истргна и им го даде на мајсторите да го заколат.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Жена му на Мил одвај чекаше да го земе господ, да ѝ се тргне од пред очи, да се спаси од него; му имаше приготвено и покров за умирање и риза со која ќе му ги врзе вилиците да не му зјапи устата и петел што ќе го заколе и ќе му ја стави главата во гробот како курбан за да не повлече друг од фамилијата.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Да не беше тоа што иде по мене, со заби ќе го заколев!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Во стриковото градинче, галабо, вишни ем црешни беревме, во уста си ги клававме!... (Во паузата на мелодиското пеење доаѓаат Костадин и Симка).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Јас су со тебе, и ако не го закла попот во турско за многу кабаети, ќе го заколеме сега обата и ќе се куртулисаме од него, — рече Ѓуро и го тупна по рамо внука си, негов најблизок род.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Илко го закла и ѝ го остави да го кубат и варат со Митра, а тој го зеде пагурчето со ракија и еднодве јаболка и отиде в село да го покани нункото и еден девер.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Го поканија нункото и попот, а Илко го закла и прасето и сега сето тоа требаше да се спреми.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Токо, ете, вака, кога грашок, кога леќичка, тиквичка, пиперчички, расолец — дури да си го заколиме гуцето.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Крсте окрка една тава јајца на ручек и го закла пилето за вечер, со кое Рожденката ќе го пречека Спира Манџик како сводник од попот за нејзината Нешка.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Никој, никој, оти ако го рече името на грчкиот владика — ќе го заколат Бугарите, ако го рече на бугарскиот — ќе го заколат Грците. Ами вака — никој.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Проклет да бидеш ти курвин син му реков и веднаш за коса го грабнав колку ли судбини уништи ти земјата наша од таквите страда Почна да писка, да плаче, да моли почуствува како е да биде жртва ветуваше сешто и куфери полни го заклав со нож, му распарав црева
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Тоа, се разбира, забрането, но петелот е толку убав и голем, што срцето не им дава да го заколат.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Татко ми го закла телето.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Ќе го заколат Пецета ако не му дадеме! – рече.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
А кој го заклал тоа засекогаш остана тајна иако беше повеќе од јасно дека Раде е жртва на оние кои мислеа или пак отворено проповедаа дека се на страната на власта.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
- А зошто го заклаа, дедо? - прашав јaс.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Илјада деветсто петтата година андартите Грци го заклаа....
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Така му велеше татко... ама... крвници Грци дојдоа и го заклаа...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тие го заклаа... како јаре... го легнаа и ... - покажа со рака како го повлекоа ножот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Му стапнаа на рамо, го притегнаа со колено и ... како јаре... го заклаа...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Како брат ми Митре, да му се миросаат коските и Господ златен да им отсече и раце и глави на тие шо го заклаа... - се прекрсти баба и потоа ја дофати фурката и почна да преде.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)