го (зам.) - дои (гл.)

Што заборавате, што заборавате дека моиве ластари ќе бидат ваши раце кога ќе легнете - со внуците да се здравувате А сте ме оставиле само среде оваа штура голотија на ридов за да не умре од немаштија и за да го дојам сонцето.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Оние со небесна боја меѓу нив се најинтелегентни и најнеодгатливи: помислуваш дека ти се врсници – а тие уште од древности: го паметат Исуса кога трчал по мајка му да го дои.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Роди син од него, ама па што? Кога земаше да го дои, божем земаше цепаница в раце.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
АРСО: Така, бабо Цонке, дури детето не заплаче, — бабата гладна.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ПЕТРИЈА: (Го зема бебето, се посвртува назад и го дои.) Сонце на мајка!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Таа го искапала детето, го преповила и го дои.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Со едната рака кршиш камења, велам, а со другата го доиш детето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ама во едно кажување волчицата го отпретала од снегот заталканото дете, го засолнила, со волчињата со млеко го доела.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Гласови од утробата му ја шепотат радоста на будењето. Неродено дете, илузијата за промените го дои заборавот за крвавите пори што ги наследуваш. 66 Margina #19-20 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Алав да ѝ е на негова мајка, што го доила и пораснала.“ с. Габровник, Велешко
„Од борбата“ од Блаже Конески (1950)
По Божи благослов, му се навртела, та го дојала млеко и, кое со нога, кое со муцката, го однесла в пештера, кај што £ било легалото, та си го завила во суата шума, и си легнала до него да го топлит.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Излегол гемиџијата на суо и го видел детето кај си шетало околу пештерата, се прибрал до него, му прогоорил, арно ама детето не ти знаело никаков јазик.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Потоа ја откри едната града и почна да го дои детето.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Наредниот ден молчела, ама сè уште дишела, зашто градите, исполнети со здив, незабележливо се кревале и се спуштале во камената темнина.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Вечерта, кога мајката обично го доела, го понесле детето по прашливиот пат, омеѓен со ниски џбунови избрстени од кози, а маченицата го поздравила доаѓањето на доенчето со извици на радост и со благослови наменети на деверите.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Прв Чанга го крена погледот и го упати кон сликата на која козата го дои лавчето.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Татко ми, откако го внесе Чанга во суштината на митовите, се обиде да го дополни поранешниот одговор: – Митската легенда ја претставува козата како божја пратеница која во ликот на грациозната убава Алматеја ќе го дои Јупитер, како дете.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
И така, да не беа нашите славни кози, кои практично го доеја нашето најмало братче, Мајка сигурно ќе го загубеше.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)