го (зам.) - довлече (гл.)

Малечко беше клопчето и конецот го довлековме до тука, а пред нас кој знае колку долг пат се влече, по какви долови и ридови, по какви шуми и трапишта...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Еј, стариот ти е на телевизија! - го довлечуваат пред екранот откаде таткото херој смирено зборуваа за револуцијата што тече: - Никој не порекнува дека генерацијата на нашите деца е на некој начин жртвувана, но за сите нив, ве убедува, не е изгубена гордоста што се дел од заедницата.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Тие не го жалеа штукавичавиот, тоа ситно зрно просо што го довлекле ноќните вирови под тежок воденички камен.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Долу, го дочекаа стивнувањето на гласовите и го довлекоа гробот до реката, која блескаше покрај.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
- Барем децата останаа, а јас немам никого...
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Пред прикаската, вмугри, го довлекле гладен и исцрпен и, сожалувајќи го стар и нагрнат со безбојна черга, му дале да јаде и му дале ракија.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Така лутајќи ноќе од шума до шума и од село до село, по тринаесет години, се нашол на своја голема несреќа во Лесново ...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Требаше да се внимава со она што го довлекоа од рамната земја, особено брашното и стопените свинчиња.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Мирисот за земјата од која никна го довлече од туѓина со куп безвредни признаници на своите должници, се врати сиромав како што отиде, стар, болен и преплашен од животот, до крај нејасен за луѓето со кои се сретнуваше.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)