— Ах, ти македонски сволоч, слушам зад себе и ми испаднаа листовите што ги цепам од момирокот.
               
             
           
            
            
              „Небеска Тимјановна“
               од Петре М. Андреевски 
              (1988)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  И зеде да се смее. Смеата му ги цепеше градите и го тераше да вреска. Долго не можеше да престане.
               
             
           
            
            
              „Белата долина“
               од Симон Дракул 
              (1962)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Со нарамена торба и стап во раката, Аргир ги цепеше првите мугри, поднаведнат, забрзан...      народните учители   стариот учител Климент   Изморените галеби одамна веќе ги склопија своите бели крила.
               
             
           
            
            
              „Бојана и прстенот“
               од Иван Точко 
              (1959)