ги (зам.) - подигне (гл.)

Брзиот Еди Бакс седеше на столчето спроти нив пред говедото да ги подигне рацете.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Ја разгледа масата, ги подигна капаците на тенџерињата што беа наредени по неа, по шпоретот и ги изотвори сите чекмеџиња од креденецот.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Со рака му давам знак да ги подигне куферите и да ги стави во багажникот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Во прездивката пред да изрони, вознемиреноста на водениот покривач сосема стивна, како да ја исчекува, и навистина, таа стреловито се врати низ проѕирниот азур,пресекувајќи го привидниот мир меѓу водата и воздухот, и со склопени очи, со мокра коса залепена наназад, ги подигна наросените трепки.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Мажот и децата тргнаа кон излезот од Гнездо; пред да поминат низ портата, се свртеа кон жената, ги подигнаа рацете и ѝ мафнаа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таа ја крена раката како со неа да крева некаков тежок предмет, направи во воздухот едвај видливо движење кое наликуваше на мафтање, и бавно ја спушти раката покрај телото.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Не зборуваа многу ни во другата просторија во која ги подигна оружјето и униформата.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Тогаш и многу други гранки ќе ги подигнеа своите згрчени прсти и ќе се растовареа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Наркосите секогаш се жалат на Ладнотијата, ги подигнуваат крагните на црните капути и ги вовлекуваат своите збрчкани вратови...вистинско џанк-фолирање.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Не може да ги подигне, да се потпре на нив. Не можам и јас ништо за него.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ги подигна клепките. Над него висеше јадрото црвено лице на Глигор. - Ех, најпосле... Го позна гласот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Тој не можеше, можеби не смееше да ги подигне очните капаци и да погледне во луѓето во салата. Се надигна од сите страни врева.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Тој ги уништуваше куќите сè до темелите, оставајќи ги оние што очајно сакаа да ги подигнат да им завидуваат на оние на кои тоа формално им успеваше, исклучувајќи го притоа заблудно секое човечко жртвопринесување...
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Сефардските Евреи во Скопје ќе ја донесат и својата религија, а во нејзина чест тука ќе ги подигнат храмовите Бет Јаков и Бет Ахарон.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Баба замина во 1937 година ненадејно во Цариград, според упатството на нејзиниот прв братучед Али Фети Окјар, тогаш амбасадор на Република Турција во Англија, за во една турска банка да ги подигне парите кои ѝ биле оставени со тестаментот на нејзиниот татко.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Дале драгоцен придонес во развојот на трговијата и занаетчиството, посебно во златарството, кожарството, винарството, угостителството, производството на свила и ткаенини, а не мал број од нив биле и угледни лекари, аптекари и банкари.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Чардаците пак и конаците покрај манастирот, кои ги подигнаа скопските папуџии од еснафот, за Тодора беа како чардаци ни на небо, ни на земја од приказните на мајка ѝ и постарите сестри, зашто со око што добиваше крилја од нив, се гледаше целата котлина и Вардар, и се леташе високо, а не се паѓаше длабоко.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ме молеше да ти ги подигнам перниците, твојата глава да биде на повисоко, но пак не можеше да дише, кашлаше, се гушеше…, употребуваше некој спреј за устата, но и тоа не помагаше.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Ти ги погледнав нозете, беа многу отечени, па ти ги подигнав малку врз една перница.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Таа шеретски ги подигна веѓите и се понасмеа Ги изреди Бојана сите гости со ред со по една ракија, повтори уште по една.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Размислував: живите суштества ги сотира гладта и жедта.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Зборуваше… Зборуваше…а во неговите зборови ниту траг од сочувство поткрепено од надеж… или барем некоја ситница што ќе потсети на оној низок лет на ластовицата над калдрмата по долгата суша, во оние пресудни мигови на очекување на дождот кој ќе ги подигне од загрејаната почва замелушавените мрзливи инсекти.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Зоре, разумно суштество, само ги подигна трите празни филџани и пепелникот полн со догорчиња од соседната маса и со неизмерната полунасмевка влезе во кафулето.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Ми дојде злобна помисла дека врз примерот на овие три часовници е тешко применлива разликата меѓу канаринецот што се обидува да стане птичји Павароти и папагалот, кој, пак, од своја страна, се труди да го имитира (со очекуван ефект на расипан грамафон).
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
„Докторе!“ извика Чарлс. „Побрзајте, тргнете ги ќебињата!“ Докторот ги подигна внимателно.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ги подигнаа погледите кон капетанот, а очите им се собраа и потоа се раширија.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Потоа полека ги подигнаа шолјите и отпивнаа, гледајќи се втренчено.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Зад неа завеа ветар, ги потсобра сламките, ги подигна и ги расфрли по селското сокаче.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Покривајќи се така, потонуваат вземи или во себе, чекајќи го топлиот дожд што ќе ги подигне над земјата.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)