ги (зам.) - затвори (гл.)

Мртовчето седна во центарот на кругот; отсекаде гледаа пријатели. Одеднаш запеа.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Устата му се чепотеше до ушите, откривајќи ги нималку детските челусти; и беше чудно што лешот има толку подвижна, жизнерадосна уста; клемпавите уши му се зацрвенија од приливот на претходно исцицаната крв; лиценцето го беше подигнал угоре, кон Бога; неживите очиња ги затвори и пееше внимателно, со труд, дури мртвите жили на вратот му отекоа.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Но кој можеше да претпостави дека Чанга ќе ги заѕида влезните врати од скривалиштата, и така ќе ги затвори сите пристапи кон утробата на тврдината?
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Би можеле да ги затвориме во неколку недоградени фабрички хали, или во трлата на блиските задруги...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Ова лето, во знак на чистота, софијанци решија да ги затворат „семкарите“, зашто од лушпите не можеше да се спаси градот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Многу трговци, многу излагачи од далечниот Северен Виетнам и Северна Кореја, и тие од Индија, Либан, Балканот, Средна и Северна Европа, па и тие од СССР, Западна и Источна Германија, од Англија и САД, сите ги затворија саемските книги во Лајпциг со релативно задоволителни резултати.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
— Да е видел господ загина на правди бога во оваа пустелиа! — се провикна тажно и ги затвори очите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ја погледна за последен пат. И ги затвори очите засекогаш.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Таа ги затвори очите. Ѝ оживеаја стари заглувнати спомени.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Колку и да ги учеа па и воспитуваа на училиште да си го прибираат цртачкиот прибор по часовите; колку и да ги навикнуваа на ликовната академија а и на постдипломските студии да си ги избришат четките, да си ги затворат тубите и да си измијат рацете со сапун од сезможните бои и терпентини, пред да седнат над чиниите во интернатската менза - Гого не ги прифати тие придобивки на цивилизацијата и како за инает го правеше спротивното.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
За да ги одведе до другите, кои потоа ќе ги затвори.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Се намести во креветот оставајќи болничарката да го покрие и ги затвори очите.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Ќе запиведав да ги затворат сите џандари.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- ... Ги затвориле. Инспекторката вели дека говореле против црквата.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
ИВАН
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И по расплаканото лице на денот дозволено е да шетаат смешни луѓе, реков и ги затворив очите.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Црнците ме разбраа и заиграа од радост.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
А кога се сетив што да сторам, ги затворив очите и спокојно заспав.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Каде е жената што беше со него?“, и јас видов дека доаѓаат по мене, и сосема спокојно ги затворив очите, и потонав во некаков блажен мрак. ***
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ги затворив; тог ми ја крена кошулата; следниот миг почувствуав како нешто ми капе во папокот, и следниог миг го почувствував неговиот јазик во него, во папокот; срипав и ги отворив очите; „Јан Лудвик, што го правиш тоа?“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Во таа грозна ноќ Белото јоргованче попусто се обидуваше да ги собере своите цветови и да ги затвори во пупките.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
А тој вешто избега, заигра по лицето на Славчо и му ги затвори очите...
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Му ги затвори очите го грабна на крилата и го однесе во царството на соништата...
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Нозете му се лизгаа по угорнината, непрекинато колван од клунот на јастребот, ги затвори ушите, за да не го слуша повикот на бикот Чако, препотен до гола кожа, бегаше, бегаше...
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Се потпре пак на ѕидот и ги затвори очите.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Алајко и Миро си ги собраа тефтерите, ги затворија чантите, законите, уредбите, наредбите, алинеите, помуабетија и се подготвија за пат.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Се прибра малку Невена, си ја потсобра душата, ја отвори каселата, ја облече невестинската руба, си ги облече невестинските чевличиња, си го стави невестинското венче, си го подзасолни тажното лице со велот, си ги затвори очите, ја свитка прозрачната става, прилегна до ковчегот со даровите и веќе не се крена.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Во тој миг да ни кажеше некој дека тоа е нашиот последен миг на земјата, а дека потоа зад нас нема да остане никаква трага, тоа немаше да нѐ оттргне од нашиот занес, затоа што верувавме дека она што е меѓу нас, она што од нас двајцата прави едно, е вечно, и дека, ако ни биде одземена материјата, сепак ќе продолжиме онаму каде што силите на природата и законите на трошноста и минливоста немаат моќ, и каде што човечката душа е посилна од сите небесни тела, затоа што тие се осудени еден ден, милиони години по својата креација, да згинат, а она парче душа во кое се вткаени нашиот занес и копнеж ќе трае и кога од сета материја на универзумот нема да остане ниту прашинка.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Нашите усни се допреа, и тогаш јас ги затворив очите, а во слаткиот допир на нашите јазици почувствував нешто како ветување дека таа слаткост вечно ќе трае.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога го минувавме прагот од домот во кој пред осумнаесет години го донеле оние кои го посвоиле, а бевме тргнале кон домот во кој од него се одвоила неговата мајка, Рајнер застана, ја зеде мојата рака во својата, во онаа во која го држеше парчето хартија на кое беше запишана адресата кон која требаше да одиме, и рече: „Од времето кога заврши моето детство, па до доаѓањето овде, понекогаш кога ќе ги затворев очите, здогледував бестелесно женско суштество.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ги затворив очите и чувствував како пробиваат солзите. Ја прегрнав перницата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таа немаше име, немаше дури ни лик; таа беше суштество од светлина кое трепереше пред моите затворени очи.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Потоа повторно ги отвори очите и кога сфати дека сликата е иста, го погледна старецот со очај.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Сега тој панично ги затвори очите, како така, со стегнати капаци, со грч околу усните, да се обидуваше да види некоја друга слика освен онаа во која се наоѓаше.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Бакнежот што следеше по овие зборови, повторно ги натера боговите да ги затворат очите. Ноќта неволно се препушташе на денот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ќе ми го обели образот, а јас ќе им ги затворам муцките на сите што не веруваат во него.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Само што ги затвори очите, почна да се искачува по скали на кои не можеше да им го види крајот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
За себе си мислеше дека тоа го прави со бегањето, со тоа што знаел отсекогаш да се затвори во себе, да ги затвори сите врати, пред нешто, што не сакаше ни да го види, ни да го признае дека постои.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Би можеле засекогаш да ги затвориме носот и устата, да го наполниме стомакот и среде гради да избушиме една дупка за воздух, кадешто, впрочем и е местото...
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во животот никогаш не сум чул нешто слично.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Но Евангелието, нежното и вдахновено, единственото точно христијанско учење за сочувството, за љубовта, за тоа дека на светот нема среќа - тоа требаше да им се остави на децата по училиштата и на возрасните по факултетите на култура. А тој ги затвори црквите.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Само со татарските методи на Ленин можеше да се урне Русија, да се сруши нејзиниот тапоглав бирократски апарат, - но! okno.mk 201
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Кога им ги земаа јарињата на Вендиовци. Германците ги затворија кај коњите нивни.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
а душата ни лета кон Македонија, кон планината, кон шумата, како оди јагленот, уште шумата ми се гледа в очи, од некои повисоки дрвја не можам да клепнам со очиве, не можам да ги затворам, а и сонот ми беше лабав таму, во Америка,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Така ќе ја залажев болеста, вели, ќе ѝ ги затворев очите да не може никого да види, никому да му се доближи.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
После, во џандармеријата, некои ги испуштиле, и ги избркале назад во Македонија, некои ги затвориле, а тој, Видан, кого го сметале за Србин и предавник, од сите најмногу окркал, и ќотек и затвор.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Сите тројца беа осомничени, а во Потковицата тоа секој го знаеше, дека соработуваат со комунистите во Прилеп: собираа пари, обувки, облека, храна и оружје за партизаните, но зашто не можеше ништо да им се докаже, односно зашто имаше кој да го заштитува Ѓорета, деленицата нивни, Божин Дамчески Штркот, кој таму, во Софија имаше своја фабрика за шеќер и врски со дворот, секогаш кога ќе ги затвореа по неколку дена ги пуштаа, а тие, предводени од Ѓорета, пак си ја продолжуваа старата работа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Капаците на пенџерињата, можеш да ги затвориш, вели Костадин.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Вака, со бомбата, изнашле начин како да се ослободат од тројцата наеднаш, но мажите и сите жители на Потковицата отворено се побунија.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Може некој, вели Боше - сака да рече Може некој нѐ ѕирка, но Максим Акиноски не му остава време за да се доизрече: Ништо скришно не правиме, вели и му вели на Бошета да го послуша Костадина Дамчески, да стане и да ги затвори капаците на пенџерињата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Максим им заповеда да ги затворат дуќаните и заедно со сиот потребен алат таму да отидат, на ѕидањето на општината и на училиштето, за да им бидат од припомош на мајсторите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А еднаш, кога имало некоја побуна од работниците во Белград, сите нив, и кого затекнале и кого не затекнале во шнајдерницата на Коста, ги затвориле џандарите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ги затворив очите и се обидов да заспијам.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Кој инаку ќе ми ги затвори очите кога горнион ќе ме викне.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Тој ме чу, дојде и ме сметна. Ми ги затвори очите да не гледам и ме изнесе од дворот.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
НЕДА: Ти одговорив? Јас знам само дека ги затворив очите и... Иване, мили, не оставај ме.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Стрелката сигурно беше на седумдесет и пет. Овој пат ги затвори очите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Безброј прсти, како подвижни дрвја и понатаму минуваа во сите правци, прекрстувајќи се и раскрстувајќи се. Одново ги затвори очите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ги затвори очите и ги притисна со прстите, обидувајќи се да ја истисне сликата што постојано му се враќаше.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ги затвори очите. Тоа беше потешко отколку да се прифати интелектуалната дисциплина.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој ги затвори очите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Гледајќи во небото, дишејќи длабоко полека ги затвори очите и само ја чувствуваше во себе убавината на чувството кое ѝ се разлеваше низ телото и целосно ја обземаше секоја нејзина пора, продирајќи до сржта на целото нејзино битие. Чувството на љубовта и нејзиниот бескрај.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Значи, жената излезе на прозорецот само за да го види него и сигурно затоа што беше забележала дека и тој е на својот затемнет прозорец.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Но сите тие беа празни, мислиш одамна запрени.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Утревечер мајката или мажот ѝ, знаејќи дека во сопчето отспротива стои тој и ги следи во мракот, ќе ги затворат капаците и така во неговата соба веќе нема да навлегува светлината што му вдахна живот, светлината во којашто наивно уживаше, којашто беше неговата единствена радост. Меѓутоа, не беше така.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Но студот што излегуваше од ѕидовите на пештерата набргу им ги затвори устите. Истовремено им ја симна и крвта од образите.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ненадејно засилен удар на ветар ме подгрбави и ми ги затвори очите, ме збуни со своето ревење и со криците на дивите гуски во себе.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Никој не знаеше каде отиде пријателството, погледите, човечката убавина, добрината, Големата вода, сонот, желбите. Сентерлевиот рид, птиците, сонцето, какво е ова време без ветар, без дожд, што не зашумат светлите води на пролетта, какво е ова суво, јалово време, овој голем снег што ни ги затвори патиштата, оваа темница низ која миневме како сенки, непознати, оваа отровна прав во очите, каде отиде таа златна светлост од окото на Кејтеновиот син, каква е оваа лага што нѐ покорува, што нѐ разделува?
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Ќе ги затворам во кутијата за накит соништата и копнежите.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Прозорците ги затворија да не влезе некоја мачка.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Којзнае можеби еден ден станувајќи рано в зори ќе бидеш сведок на некој неверојатен настан кој решил да се случи за токму тебе да те направи славен а ти суетен поет кој дотогаш само за природа си пеел и мислел дека си главен неверуваќи им на своите очи ги затвориш кепенците од куќните одамна дотраени прозори и нишајќи со главата во негодување на она што пред тебе животот го точи длабоко ќе воздивнеш велејќи: – одамна заминаа моите возови 2006
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Мајка му му рече да излезе и таа со дланките му помина преку очите да му ги затвори и да го одвои за вечност од светлината на овој свет.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Сужните ги втераа во еден од авурите и ги затворија заедно со дванаесетте коњи; им дадоа пак по парче леб и по некоја голтка вода и им ги заклучија рацете, врзувајќи ги крајните синџири за по еден од диреците на јаслите.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Протестираа поповите и Димитрија, молеа да им ги врати, луто каејќи се што му ги дадоа в раце, но тој им се закани дека сите ќе ги затвори и исколе, та се вратија, ветувајќи му дека ќе се покорат на неговата власт штом не ги признава старите фермани.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Ги затворија врзаните во Катил-хане, а сејмените ја поминаа таа ноќ во празните кулуши.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Но кога ги затворија однадвор и ги оставија сами, си дојдоа на себе и се распискаа секое за своја сметка.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
II дел ВО КОНАКОТ каде што ги затворија грабнатите деца настана страшна пискотница.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
По два дена, ми се јави по телефон дека е готова, дека ја средила својата соба, куќата, исто така, ќе ги затворела, ми рече, прозорците, вратите, ќе ја ставела на место храната за Гаро и за мачката, а видела дека има зоб за коњот.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Сликата се поизбиструва и станува свесна дека луѓето што се напикани во оваа просторија, особено мажите, се обидуваат да ги затворат празните дупки во ѕидовите со што ќе најдат за да му забранат на ветрот да поминува од едниот отвор до другиот, се обидуваат да го подзасилат огнот за да може малку малку сите да ги потстопли.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Кошот го наполни слама, кокошките ги затвори. Пак црниот петел го нема.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Затрепте неколкупати и ги затвори клепките, па мижејќи одговори со немо нишање на главата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И пак ги затвори очите да собере уште малку сили за да може да проговори или и да се дигне од местото.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Мислам, тоа беше првпат да се најдам во ситуација во која знаев дека сум во право а ете, моите аргументи, колку и да беа разумни, колку и да беа исполнети со сите оние додавки што го осмислуваат животот, како што се моралноста, правдољубивоста, коректноста, дружељубието, и многу други, во случајот кога ја играв партијава шах со пријателот Господ Саздов звучеа шупливо, како да се изговорени од исушени лисја паднати одамна на земјата, и тоа изговорени од нив додека биле во состојба на умирање.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ги затворив очите. Сакав да си го замислам и со затворени очи тој проклет Господ.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но токму сознанието за стореното, прераснуваше во чудовиште што бесрамно му се ругаше штом ќе ги затвореше очите.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Пројуривме низ неа.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ги затворија вратите од вагоните. Локомотивата свирна и тргнавме по шините по кои јас појдов пеш.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Подмолноста на Запад спрема Исток вака се покажува: ние, Западот, ќе им помогнеме додуша на тие земји да ги развијат демократијата и пазарното стопанство, но затоа - и тоа едновремено - ќе ги затвориме нивните граници.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Кога ќе ги затвореше очите и ќе застанеше мирно, без никакво движење, вкочанет, можеше да си замисли дека стои сред некаква низина, а зимата е без ветер, без ниту една куќа, со стотици километри наоколу и дека придружници му се само празните речни корита и соголените, суви дрвја.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Ох!“ рече царот и ги затвори очите.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Тогаш ги затворија вратите и повторно се зачу гигантскиот звук на дождот што лееше, во тони и лавини, насекаде и засекогаш.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Во неговата глава и во неговите цврсто стиснати усни имаше музика, и тој ја управуваше големата машина, громовито силната органа, басот, тенорот, сопранот, длабоко, високо, и на крајот, струната што му предизвикуваше морници така што мораше да ги затвори очите.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Потоа мораа да ги затворат очите.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Тој ја сврти главата и ги затвори очите за миг.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Кога ќе малаксаат од пиење и пеење, кога ќе се вангелосаат убаво, стануваат, и сите заедно одат на гробиштата; одат на гробот каде што требаше да лежи Лоте; седнуваат крај него и плачат, ронат солзи; жалоста уште повеќе се зголемува кога Лоте одненадеж ќе се струполи над гробот, ќе се оптегне колку што е долг и широк: ќе ги прекрсти рацете на мевот, ќе ги вклешти вилиците, ќе ги затвори очите и ќе го запре дишењето; луѓето тогаш му пеат тажни, погребни песни, му палат свеќи, му принесуваат цвеќиња.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Го видов јасно во растреперените сенки од фикусот и исплашено ги затворив очите, но неговата силуета не исчезна.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Но истовремено во градите потчувствува стрежење од некој страв: неговиот „швалерски“ неуспех би му ги затворил вратите на оваа за него толку важна институција за неодредено долго време.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ако заплачеш за нас заплачи, ако се молиш за нас помоли се, ако простуваш прости ни на двајцата, ако сонуваш сонувај не заедно.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
И ако за момент заборавите кои сте, кога ќе ги затворите очите сетете се на оние чисти кадри и инсерти кои со брзина на светлината ви се отсликуваат во умот, моментите кога ја чувствувавте среќата и радоста во вашето срце без обврски, оправдувања и должности.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
И кога ќе ја осетиш на својата кожа болката и неверството, јас ќе бидам единствената на која ќе помислиш кога ќе ги затвориш очите.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Полуде од жал по исчезнатото житие што го беше составил со големо благоутробие за учителот, последниот македонски ректор Климент Охридски, кој ги затвори убавите очи едно топло попладне, 916 година.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Влегуваше на сред богослужение во храмот и почнуваше да мавта со рацете во воздух, како да лови муви. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 124
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Потем отец Ангелариј го изведуваше од храмот и го смируваше.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Бреза почна да писка, но се изненади од прскањето и ја затвори устата вчудовидена. Ги затвори и очите.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Сѐ уште држејќи ја кваката, со блажена насмевка ги затвори очите и си помисли, како нема некој пријател, сега да му се јави и да му каже колку му е убаво.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Седнете на масата во дворот. Ајде и ти треба да каснеш нешто, - рече бабата и ги затвори ќепенците.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Таа мисли дека цела ноќ не ги затворила очите, ама малку и се сомнева во тоа оти во свежото утро измиено од ноќниот дожд се разбудува свежа и со некоја жудна радост, нешто слично како што изгледаат цвеќињата на мајка Перса од двете страни на патеката.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Сонот ги затвори сите отвори во неа и утринта кога се разбуди не ја најде во себе.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Кога дедо Господ си ги затвори очите ѝ секнаа водите од небото, ненадејно се појави Пелагија со малечката Пелагија, Танаско со многубројната челад, и, се разбира, дедо Костадин легнат во големиот ламаринен сандук во очекување да ја види животната сопатничка.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ми кажуваат дека за тие неколку научени српски збора ги затвориле како ревизионисти.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
По тој случај, ја растурија македонската организација СНОФ и ги затворија нејзиниот прв и втор секретар. Апостола Макаровски и Силјана Лилјаков.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Оливера ми кажа дека некои деца биле уште уплашени од војната и дека не можат да спијат, а кога ќе заспијат викаат во сонот и бегаат од постела, се кријат под креветите, некои само да чујат брчење на камион или трактор, и ќе почнат да скокаат низ прозорците, си мислат авиони и тенкови идат и ќе се пикаат по грмушките, ќе се тресат ко пилиња, негователките ќе ги бараат, а тие ги затвориле ушите и очите, само устите им стојат отворени, ама пак не се оѕвиваат, не се кажуваат; оти не се оѕвиваш ми вели Горачинов, кај беше досега отидена, ме прашува, по ортомата своја, му велам, и јас не знам кај бев, а надвор се смеат, на вратите од кабините ни напишале ,То долапи ефтихијас"18 и се смеат,
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Заборавила и клепките да му ги затвори.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ми дојде душата, што се вели, ама врапчето што ми првна овдека, уште не може да запре, да ги затвори крилјата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Поради големата бучава и прав станарите ги затворија сите прозорци, сите балконски врати, и сите ролетни беа спуштени.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„Сега слушнав по радио дека депонијата Вардариште пак се потпалила.“ Седна во фотелјата и ги затвори очите...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Ги затворија сите надворешни врати, решени да не ги отвораат до пролет.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Во таа грозна ноќ Белото јоргованче попусто се обидуваше да ги собере своите цветови и да ги затвори во пупките.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Не знам колку долго седев така и ја чувствував Дена како трепери стуткана до мене, кога одеднаш таа ме протресе и ми ги тргна рацете од ушите.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Цврсто ги затворив очите и ги стиснав ушите со дланки, за да не видам и да не чујам што натаму ќе се случува.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)