ве (зам.) - повика (гл.)

Ви советувам, господине... да не излегувате отаде, сѐ додека јас не Ве повикам.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Вие, Македонци, сте повикани да му припаднете нему, зашто вие сте му мили на Бога и тој ве повика да бидете негов свет народ.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
На пример, да одите во моја насока, јас би ве повикал, но последната работа која би ви ја рекол е како да ги користите своите естетски способности. (Гледате?
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Ве повикав да ми простите, како што и јас ви проштавам вам.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
За ваквото однесување може да се случи и да ве повикаат на одговорност - втаса да ги предупреди сите тројца, откако забележа дека го слушаат.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
„Ве повикав,“ - рече убавата Лила „да се дозбориме што да правиме.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
- Седнете таму и чекајте. Ќе ве повикам.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
- Уживаш не само да чукаш на машина туку и да создаваш вести! А за тоа не те плаќаат.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)