ве (зам.) - носи (гл.)

Доаѓате сите вие Со црвени пеперуги на усните За исцелување од гревови Со лути змии во табаните Што ве носат на погрешни места.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
Ако добро научите да работите со пушката, со автоматот, со митралезот, за што ќе учиме во наредните неколку дена, тогаш така вас нема да ве носат, туку тие ќе бидат носени во кои ќе пукате.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ве носам на ручек во оној ресторан кој се наоѓа на најголемиот сплав, и тоа на риба подготвена на скара. Јас честам.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Јас тука со бог и душа чекам, а вас во Франција ќе ве носат, - завидливо рече Љаке.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Што чекате! Собирајте ги парталите, ќе ве носат некаде...
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Во тој свој вечен дом јас ја носев неа и ве носев сите вас, оти залудни се сите тврдини на овој свет и сите палати што ги градиме ако во нив се криеме од светот и од Бога наместо да ги полниме со оние што ги сакаме“.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Им рече само уште неколку пати: Да ве носи врагот...
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Да, професоре. Така е, професоре, само кажете што сакате. Смеам да ве носам учка?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
При тоа тие како автомобилите од научно-фантастичната авантура на филмот „Враќање во иднината” во тематскиот парк „Јуниверсал” ве носат во минатото.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Најгоре е почетокот на злото: раѓањето на нацизмот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Кога ме виде генералниот секретар како влегувам во кабинетот, откако срдечно ме поздрави, веднаш ми рече: - Какво добро ве носи во ова време во нашата Казба!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Поминале години многу, и јас сум со иње в коса, но сите вас сѐ така свежо во срцето свое ве носам.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Нѐ фура во кома, и ве носи длабоко дома!
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Да го знаев тоа место, си мислам, на рамена ќе ве носев, ќе одев со години, со векови, ко светец ќе се мачев, по трње боса ќе одев и ќе ве одведев, си мислам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)