ве (зам.) - напушти (гл.)

А сега, благодарејќи му на Бога што сум помудар од тогаш, сакам уште да ви кажам: дури и ако мене ме снема од светот што го познавате, дури и ако храмовите Божји ги разурнат, та од нив да не остане ни еден камен, дури и ако вашите пророци и водачи ве напуштат, а браќата и сестрите ви ги погубат, не чекајте Божја одмазда за неправдите што ви се нанесени!
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Во моментот кога ќе ве напушти имагинацијата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Зарем навистина и јас и Пајо треба да ве напуштиме?!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Времиња, никој пат не ве напуштил, никој пат не ќе пресуши.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Времиња никојпат не ве напуштил, никојпат не ќе пресуши нашиов вруток- Непокор.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Привлечно делувате но сепак не се излажав. Така ли е - таа ве напушти?“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)