Ако знаеме, од    основното психоаналитичарско школо, дека потиснувањето и сублимирањето на    начелото на угода е културна дејност, цивилизирање на првобитниот сексуален нагон    во галаксијата на Еросот и неговите слободни игри, ќе запазиме дека јужнословенскиот    виталитет им одолевал на сите овие сублимации и дека на крајот се „сублимирал” во    сопствената l’action directe и, така, без форма јурнал таму од каде што мислел дека бегал    - во смрт.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 36“
              
              (1997)