Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Се плашеше некој на неговите сакани Балканци, да не им ја фрли во нов облик семката на јаничарската идеја.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Ја разбираше величината на татковата жртва, но чедата со кои мина низ толку бури и војни, тие мајкини рожби, што не ѝ ги зедоа војските, сега требаше да се фрлат во устата на волкот, на тоа проклето Кале што ќе ги изеде козите, токму како во приказната за козата на господин Сеген.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Тој помисли: „Чие е ова писмо? - Кој го фрлил во дворот? Сигурно е фрлено преку ѕидот.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Кога писмото го отвори, во него пишуваше: „Бег, ефенди!

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Мажеше внука од внук од брат.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Борис го фрлил во нејзиниот двор и така ја кандисал.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Тогаш ѝ рече на снаа ми -што не го фрлиш во некој дол, зар од ова дете ќе стане нешто?

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Во почетокот на август, читаше Соколе, таму се приредувал соколски слет. Тоа го фрли во тревога.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Еднаш Марко, уште од скалите затрчан, се фрли во една тепаница во аулата, за да го одбрани него, и излезе раскрвавен.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

„Пак песна за секојдневието“ – одговараш ти, излегувајќи од заклучениот сандак што тие пред две минути го фрлија во базен.

„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)

Градите високо му се креваа и спуштаа, а од грлото се слушаше потајно стенкање.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Ставај, бре комито, ставај да носам жив кај бимбашијата, — почна да го скорива Суло младото петнаесет шеснаесет годишно момче, кое ги вргалеше очите во небото и случајно ги фрли во Суловите.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Кога Толе допре со очите до Алшари и го виде оџакот од фабриката на златниот рудник, испушти една длабока воздишка, сеќавајќи се на приклучението со Аќифа, а во исто време му излезе пред очи убавата Прочка, која беше ја фрлил во заборав.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Како што му се фрлив во босите нозе, се заниша и се струполи на плеќи.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

„Кој СТОЈАДИН?“ - го запрашавме вчудовидени.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

„СТОЈАДИН братчеди! Ме гледате како телиња. Не разбирате? Навистина кликерот не ви се тркала?“ - пушти крик како Тарзан и се фрли во најблиските гранки.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Му се нафрлив. „Марко, немој! Лошо ќе поминеш!“ исплашено извика Влатко, ама веќе беше доцна.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Доколку, пак, тоа воопшто и се случи, доколку пилето се најде меѓу решетки - првата грижа и на неговите родители и на сите птици од неговиот род ќе биде која од нив побрзо да му принесе стракче отровна тревка која да ја фрли во кафезот!

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Убаво ја раскопа земјата, ја издроби, ја иситни и го фрли во неа: можеби тоа ќе оплоди некое малечко сонце кое земјата и ноќем ќе ја огрева, - помисли Каин и ја чека големата жетва - братоубиството. ***

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Одново на птиците, помислувам, на полското трнарче, помислувам, на тоа одлучно и полетно пиленце на македонските полиња кое не знае за кафезот.

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Минато На д-р Миле Врчаковски Утрово еден црн, еден безмилосен ветер, со крвави заби, со крвјосани очи, со окрвавена кошула по рабовите, ги разотвори прозорците, ги расфрла книгите, ме повлече за раце и ме фрли во оваа безобличност и пустош...

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Маглата како парталава вештерка ни ги фрли в лице своите отровни преѓи.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Но кога се видов со Жене и почнав да му зборувам за делото, тој веднаш ме пресече велејќи дека е лошо и дека ќе го фрли в ѓубре, одбивајќи да расправа за него.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Ги фрли во кошот за хартија во кој одамна не беше ставил ништо.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

- А ќе се научиш ли да пливаш ако не се нурнеш во водата или ако не те фрлат во брановите?

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Се откачи од прегратката на деда си, се фрли во прегратката на татка си. Колку му беше убаво!

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Дотрчала до бедемите на мостот, ги извлекла запалените фитили и ги фрлила во реката.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Кети ги миеше садовите од ручекот кога влезе Рози. Таа се фрли во прегратките на Кети и целото тело грчевито ѝ се тресеше.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Рози се фрли во рацете на Кети и си го зари лицето во нејзините полни гради.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Овој го дочека, го стисна со левата рака околу врат додека десната ја држеше над него како да го посолува со нешто но веќе Андон му притрча отстрана и му се фрли в нозе а јас преценив кај е најслаб противникот и му се обесив на грб.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Наеднаш, по едно такво свртување Старецот го фрлил во огнот стапчето со кое буричкал низ пламенот и станал.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Се разбира овие мои размисли требаше да се сфатат како метафора, како пофалба на доброто кон кое човекот со векови се стремел.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Дека таа борба за господарење на праведноста всушност се зачнала пред илјадници години; веројатно во оној момент кога некој храбар и разумен моќник го искршил остенот на присилата и го фрлил во огнот.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Ами ако го вратат Анѓелета, како некој, и го фрлат во Франција, а тој да не знаеше ништо?

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Ме одби мене за свој дом, не ме настани во Него, и не се зарадува срцето мое во Господа; и Господ ме остави од денот кога дојде мојот душогубник, оној кој конечно ме фрли во страдање и несреќа: Филозофот.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Те фрлив во светов сред лукави птици бистра вода, сенки, умилни песни на сирени бранови и бури, карпи, зрели и сочни жени.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Ливајн ја зеде својата торба за валкани алишта и ги фрли во неа работничкиот комбинезон, шушкавецот и чорапите.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

А пампурот сал рикаше и рикаше, а ние собрани куп, се тресеме, плачеме и си велиме - е сега ни дојде крајот, тука каде ништо не се гледа ќе нѐ фрлат во морето.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Некои прошепотија дека ќе нѐ фрлат во морето...

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Кога врвев над амбарите, под душемето, се ежев сиот зашто кога сакаа да нѐ смират, старите ни велеа дека ќе нѐ фрлат во амбарите, во кои живеат и се кријат големи, троглави змии што ќе нè проголтаат на трепнеж.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

По грешка, или намерно, го фрлиле во лавиринт.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Кога се приближивме до него, тој ги подотвори очите.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Понекогаш, кога мојот страв ќе ја создадеше помислата дека тој ќе си го одземе животот, сакав да побарам пари од брат ми за да можам да отпатувам, да го пронајдам имотот близу Минхен, каде Рајнер израснал и каде што сега веројатно беше, но знаев дека за да дојде во мир со себеси, за да дојде до одговорот на „Кој сум јас?“, му беше потребно да биде сам.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

На еден од креветите во просторијата во која ме одведе брат ми, неподвижно лежеше млад човек, кого претходниот ден го извлекле од Дунав штом се фрлил во реката.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Јас му верував на Рајнер дека ќе се врати, но стравував дека очајот може да го фрли во непостоење од кое не ќе може да го исполни ветувањето.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Но бугарската благодарност е само еден ден до пладне, а после Бугарите ќе речат оти тоа го направи Русија со свои планови да го завладее Балканскиот Полуостров, спасувањето на кој ќе се наоѓа во Англија, и затоа Бугарите, наместо да се во сојуз со “великата освободителка”, ќе се фрлат во скутовите или на Англија или на другите непријатели на Русија и на словенството.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Но, бидејќи, главно, не ни се појавуваат како изреки, туку како перцепции за светот или како чувства однатре или како длабоко лични и оригинални пронигби, тие и понатаму кај многу луѓе обезбедуваат извесна приврзаност на интуитивно рамниште.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Вистина е, кога ќе се изнесат смело во вид на изреки, како што направив баш сега, нема таков што при здрав разум би ги одобрил.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Општествените конструкции, со други зборови, не се неточни и погрешно е да се смета дека општествената анализа имплицира дека темелните интуиции за светот ни се заблудени и неосновани.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ете зошто на коментатори на културата како Камил Палија и Харви Менсфилд, кои мешетарат со такви предрасуди или ги мобилизираат за да им дадат на своите ставови божемна убедлива разумност, секогаш им успева да си најдат восприемлива публика – публика која е и тоа како готова да си ги фрли во вода наводно „политички коректните“ уверувања (кои, како прво, очигледно не ги ни пригрнала многу ревносно и искрено) во корист на нешто што лесно, но делотворно, се протнува како чиста природна стварност и како очигледен здрав разум. ‌Ова само покажува колку од она што го сметаме за стварност е, всушност, општествено конституирано без да престане да ни изгледа стварно.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Навики, глупави навики, бескорисни навики...

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Токму Петар на Јован му ги фрли в лице писанијата во кои овој верно запиша дека Учителот со својата воскресната појава ѝ ги избришал солзите на Магдалена, та ја пратил да им каже и на другите оти вистина воскреснал и оти не треба да очајуваат во срцата свои.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Првата година кога започнаа да се собираат, зборуваа за „Барбара“ на Превер – насмеаната девојка која поминува покрај поетот за да му се фрли во прегратка на некој друг.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Но таа бргу го стресе стравот од себе, ја стутка салфетата обележана со кафени кругови и ја фрли во ѓубрето.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Го подзаврте меѓу прстите, посилно ја притисна меката туба во дланката, а потоа ја фрли во корпата за ѓубре.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

„Јас ќе ја отворам!“ - рече убавата Лила, ја зеде чантата ја отвори, го извлече Првото читање и го фрли во разбеснетата толпа.

„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)

Прво го бакна телефонот за прекрасната вест, а потоа се фрли во раширената прегратка на својот Саво.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

По овие зборови Рада ѝ се фрли во прегратките на Јана.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Прашањето фрлено како ракавица среде супермаркетот остана да лежи на плочките, газено, туркано и најпосле фрлено во отпад од дежурната чистачка, која додуша покажа мали знаци на чудење за тоа што бара едно прашање на подот.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Дојде време персијскиот цар донесе којн у Македонија, сакаше да го продаде на цар Александар.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Ка му го занесе којнот, којнот бил многу плашлив.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Цар Александ'р кога чу това, страшно се наљути, а сестра му, избегвеештем љутина негова, се фрли в море и се престори делфин, кој, кога чует Александровото име, се криет в морските глобини.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Некои дури и солзи ќе проронат пред огнот, пред да го фрлат во огнот.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Ги гледам, како што го гледавме детето Пејкојчино кога го фрлија во варта. 153

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Па тој никогаш не ме остави сам да пресвирам, да се донакажам, велеше Јоше Свирачот, таман ќе ми се стопли срцето тој снег ќе ти фрли во него.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Да не ги фрлил во вода ноктите, господе!

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Со војувачка итроштина замавнал кон темето на соговорникот. На луѓето им се згрутчил здивот в душник. Но другиот ја очекувал опасноста.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Само за миг пред острицата на долгата сабја да падне врз него се фрлил во скок кон коњот и ги зграпчил уздите. Го избегнал нападот.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Грчките пропагандисти одамна го трујат тамошниот народ и му ја убиваат душата; арнаутите им ги отимаат имотите на селаните, им ги палат куќите и ги убиваат; цинцарските анџии и чорбаџии, кои скоро секогаш биле грчко оружје, тој несреќен крај го имаат доведено во страшна положба; агентите на Милоша Милоевиќа - кои би требало да бидат апостоли на јужнославјанското единство и ангели-хранители на незаштитените и убиените, т.е. кои би требало да ги заштитуваат бугарската народност и бугарското име - проповедаат некакви назадни идеи, сеат раздор, создаваат поблеми и ги тераат своите браќа и сојузници да го изгубат и својот последен карактер и да се фрлат во прегратките на јужнославјанските непријатели.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Разлутен еднаш ја донесол назад кај нејзините во чергата и заповедал да ја истрижат; нејзината коса ја фрлиле во вирот, а потоа и неа, и Шава, ја фрлиле во вирот, намачкана со смола и со катран и запалена.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Отпрвин ќе го фрлиме во пеколна агонија дивиот молох, твојата и нашата несреќа.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Пет минути и отровот ќе му ја замрачи свеста и ќе го фрли во заборав.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

„Мамо, мамо!“, дотрча моето мило мало и, целото мокро, се фрли во моите прегратки.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Но мојата непресметаност пак ме фрли во морето на животот.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Празната свилена вреќичка ја фрли во воздух и страстно ја улови со забите.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Опитен да се снајде и во најтежок час, од под еден корен извлече заспан еж и го облепи со кал и го фрли во оганот.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Собрал од самоникнат пченичен клас зрна и ги фрлил во ореницата. Од зрната се развиле класја.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Веќе сити, ги избришаа усните со бушавите бради.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Затоа не се чуствувам веќе мал и ненужен...

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Таа ја фрли кафеавата торба за алатки на подот и му се фрли во прегратка.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Па сепак, откако внимателно запамети што беше напишано на него, неколку часови подоцна тој го фрли во дупката за сеќавање, заедно со еден куп друга хартија.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Брзо се преврте во креветот, грабна еден чевел од подот и го фрли во аголот со машки замав на раката, исто онака како што ја виде она утро како го фрла речникот по Голдштајн, за време на Двете минути омраза.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Ако некој им откажел послушност, тие можеле да го фрлат во затвор, да му ја одземат работата и да го остават да гладува до смрт.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Му се фрли во прегратка, го бакна речиси насилнички, и еден миг подоцна си го проби патот меѓу гранките и исчезна во шумата, правејќи сосем малку врева.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Момчето се засрами: Парацелзус е шарлатан или обичен визионер, а тој, натрапник, му влезе низ врата и го натера сега да признае дека неговите познати магиски вештини се јалови.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Остро ја дофати пурпурната роза што Парацелзус ја имаше оставено на полицата и ја фрли во пламенот. Бојата исчезна, и остана само малку пепел.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

После ќе се намачам да ја одлепам мастиката, а јас сум виновна што ме мрзеше да ја фрлам во ѓубрето.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Јас ќе ѝ се фрлев во скутот, ќе ја бакнував и ми се чинеше дека таа жена многу ме сака.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Најпосле им ја фрли в лице црвената книшка.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Но мојата непресметливост пак ме фрли во морето на животот.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Не смееш повеќе со нив да се дружиш, нивните зборови се лажни, нивната љубов е лажна, така мило ти се насмевнуваат додека им паднеш в раце, додека те зграпчат, потоа како малечко ѕвере ќе те фрлат во кафез, во строј, во редот, во проклетиот дом.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Често дипломатското време си го претставував во споредба со минливиот живот, миговите на расцутената минливост, како една стуткана телеграма, која наместо да се фрли во кош ќе заврши во некој дипломатски архив, која можеби никој и никогаш нема да ја прочита.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Везењето го почнав на полна месечина, по редот завезов три парчиња - едното го фрлив во Серава да го однесе, другото в огин го изгорев, а третото парче, еве мајстор Миклош, сега тебе ќе ти го дадам, оти таков е обичајот.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

И така, едни разбеснети Турци, младеж - јас тоа не го одобрувам, ама се сторило - тие разбеснети Турци првин го ставиле на бесилка, а после го фрлиле во распален огин.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Ја симна сликата и ја фрли во ковчеџето.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Дојде дури и до разговор меѓу кадијата и поп Јакова преку портата и се разбраа дека на Турчин вера не се дава. – Ние сме ви во стапицата – му рече попот на кадијата, фатете нѐ, дерете нѐ, бесете нѐ, печете нѐ, а сами да се фрлиме во вашите вилици никогаш.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

А можеби и друго да се случи: воопшто да не се распрашува кој зошто допаднал во затворот, ами просто напросто да нареди сите да се фрлат во морето.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Риса и Тронда се протуркаа низ проретчениот круг и без многу зборови ѝ помогнаа да го фрлат во вагонот на Чана, во малиот празен брлог до вратата.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Ја турна на кај огништето и уште малку за големо чудо ќе ја фрлеше во оганот; ја бапна во пепелта и се загна да си го милува Толето, кое веќе врескаше до зајдување.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Земскиот бог те фрли во арена опкружен со злите кучиња за прести а тој одозгора сеирџиски ве гледа и смртта ваша за него е фетиш

„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)

- Море ти си коба! Ти си чумино дете! - му свикаа некои од селаните обземени од жалта за своите умрени и од страв од болеста го зграпчија да го фрлат во варницата.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Но кога жена му умре, Дејко ја зеде иконата од свети Ѓорѓија и ја фрли во варницата со вар за да изгоре.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Се разбира, се сеќавам кога нешто подоцна ми се фрли в прегратка Катерина сепак не пропушти да ми се закани: секогаш ќе бидам доволно убава за да можам да владеам со твоите мисли, со твоите желби и со сè твое.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

- Со денови посакувам да те сретнам а ти постојано ми се измушнуваш.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Од простата причина, дека после гласот на Катерина што неколкупати ме одмина и она изненадувачко претрчување на Јана по силно осветлениот премин, таму негде, зад последниот свиок од некој темен влез на затворската просторија истрча тетка Боса и ми се фрли в преграб.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Во ист момент казнуваше и наградуваше. И секогаш имаше право.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Трајче скокна и се фрли во една дупка откаде што селаните вадеа камења за ѕидање куќи.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Зоки Поки ги избриша солзите и му се фрли во прегратка на стрико си.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Веќе имам забележано, и тоа од поодамна, дека ваквото мое однесување ми помага на грижите да гледам како на отпадок што можеме со другото ѓубре да го натрупаме во најлонска кеса и да го фрлиме во контејнерот.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Речиси без да забележиме, Бојка ги собра остатоците од храна, ги фрли во пластичната кутија под чешмата; со сината крпа од сунѓер ја избриша масата. (Дури и нè замоли да ги тргнеме за момент рацете).

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Тогаш се сети дека тоа со своето клунче го скинало и ѝ го фрлило во скутот цвеќето, како благодарност, а можеби и поздрав.

„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)

- Колку е прекрасна, мамо! - викаше таа и со трчање пак се фрли во прегратката на мајка си.

„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)

БОРИС: Ако нè фатат, ќе нè фрлат во море?

„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)

Навалија во мансардата. Таа ја тресна вратата, ја заклучи, потоа го извлече клучот и го фрли во нередот, во едниот од аглите.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Го видов, долу, над Ростов, близу до морето, каде што се влева Дон, како јури со коњот кон една запалена куќа, и наеднаш, скокна од коњот и се фрли во прозорецот.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Изгледа вистина е тоа, дека оние безбожници посакале да им го пресечат патот и да ги фрлат в море.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Кога се фрли во морето веќе цела ноќ и половина ден се оддалечувавме од нашиот брег. Тоа не е мал пат.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Не обраќајќи ѝ се на никоја посебно, додека уште ѝ го гали образот на малечката, вели, трудејќи се најстарата да го чуе и истовремено во ретровизорот покажува дека би се фрлил во длабочините на погледот што му го нуди малечката, предизвикливо насмеана: „Што би било малечкава вечерва да преспие кај мене, а јас утре да ви ја донесам во Гостивар?“ „Не може!“ вели најстарата.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Потоа го извади од пластичното кесе блокот со зелена хартија, го стави на работната маса, внимателно ги стутка пластичните кеси и ги фрли во кошницата за отпадоци, а потоа седна како да ќе пишува.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Тој Митко беше човек како оној сиромавиот од прикаската кому некој му фрлил во дворот мисирка наполнета со злато, а тој му ја однел на богатиот зашто таква гозба не била за сиромав како него.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Го крена тешкиот плик со надеж да види кој е испраќачот и, евентуално, пакетот да го фрли во кошницата за отпадоци неотворен. Како што често правеше.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Циљка се наведна и фрли во огнот суварки.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Тап удар на земјата врз кивурот. Тој симна капа, кротко поттурна старец кој стои пред него, се наведна, насобра шепа земја и ја фрли во гробот.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Некој донесе уште две цепеници, ги фрли во огнот - облак искри како рој пчели стигнаа до таванот.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Чаршафот го вратија и го фрлија во купот за перење...

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Срцевината на јаболките му била непотребна и тој ги исчистил јаболките во нашата соба, а срцевините ги фрлил во корпата за непотребна хартија.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Налутен за нешто, веројатно што не го послушав да донесам дрва однадвор, дедо ми ја истргнал книгата од раце и ја фрлил во огнот...

„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)

И, да не должам многу, добри мои, уште неколкупати се повторило тоа: „Ама ако не беше мојата наметка, ќе накиснеше до кожа...“ и „Многу ти благодарам...“ па на човекот што си немал своја наметка најпосле му прекиснало, му прелило што се вели, па се симнал од коњот и сосе алишта се фрлил во реката.

„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)

Бреза истрча од нејзината соба, на половина пат до мене ја пушти на земја куклата Марија и ми се фрли во прегратка.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Бреза во тој момент влезе во собата и кога ме виде дека плачам, ми се фрли во прегратка и почна да ме смирува: - Батенце, не плачи, мене ми е многу жал кога плачеш. Да не те боли нешто?

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

- А-ха, - тетка ми кимна со главата и забележувајќи една трошка што по грешка останала на масата, се концентрира на неа со погледот и потоа внимателно, како да е мравка и како да ќе ѝ избега, ја приклешти меѓу палецот и показалецот и откако стана, ја фрли во кантата за ѓубре под мијалникот.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Пред мене стоеја три дами со натапирани бели коси, подготвени да заѕвонат на ѕвончето.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Тетка Олга се направи дека не го сторила тоа, го исекна носот во салфетката, а потоа ја фрли во празната чинија пред неа.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

По кратко молчење во кое никој не ми понуди објаснување, прашав зошто Кристина ја избркала мачката; да не е некој алергичен на мачки или нешто слично.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

јас сум до тебе, ми вели тој, јас цело време стојам до тебе, ми вели, ами оти не ме браниш од галебиве, му велам, нема со што, ми вели Горачинов, гледаш дека ми се зафатени рацеве, и после како да сме гувееле пред сонцето паднато во водата, се наведнуваме небаре пред свекор, пред свекрва, што се вели, а водата светка, си потфрла тркалца од бела пена, како ситни пари да сум пуштила, да сум фрлила во водата и парите ги собираат плипот деца, а после не биле деца, туку јато риби, изрипуваат нагоре, им светнуваат белите мешиња над водата и тогаш од бродот ми паѓа Горачинов, се провира и ми се губи ко јагула меѓу рибите, јас викам по него, но гласот нерастурен ми се враќа назад; се враќам и јас од сонот,

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Собрав сѐ што имав по џебовите и го фрлив во огнот.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Динамитот го фрлиле во морето а Гркот избегал во Атина.“