Тој навистина се наду и со некаква услужна страст се тапкаше себеси           по големиот мев; го правеше тоа бавно, тешко, очигледно му беше напорно да ја подигнува           раката; солзи често му течеа врз лицето; но тој веќе ништо не разбираше. Маргина 37                                                                                              67         
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 37“
              
              (1997)