сум (гл.) - жеден (прид.)

И сеедно ми е дали сум жеден и дали ќе ја испијам сета роса од пајаковите лулки.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Жеден сум, на смрт сум жеден, оче Симеоне. Ме слушаш ли - жеден.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
-Многу сум жеден.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Многу сум жеден.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Се вртеа околу мене, ме загледуваа и ме штипкаа.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Сепак одев и пропаѓав до коленици во врелиот песок, сè повеќе чувствувајќи дека сум жеден.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
- Што има тука смешно ако е некој жеден, - се налутив.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Додека ветрот фучеше околу мојата глава посипувајќи ме со песок, заспав. Заборавив дури и дека сум жеден.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Не се исплашив и се стрчнав но лонецот и животните коко да испарија.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
-Не сум жеден – одговори старецот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
-Не сум жеден – го доби истиот одговор.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
„Јас пред сѐ сакам да почитувам.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Јас сум жеден да почитувам“, ми рече пред некој ден еден мој познаник.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)