Тоа е крајното место, коешто е едвај           видливо, далеку зад „култивираната” земја каде што логосот ја определува перспективата,           и каде што се отелотворува, во еден вид апотеоза на безумието, напуштањето на логиката           и на здравиот разум кон што се стреми модерната во целина.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 34“
              
              (1996)