Неизбричен, со разбушавена коса, ми се стори одеднаш стар, како да не беше нашиот татко.
               
             
           
            
            
              „Друга мајка“
               од Драгица Најческа 
              (1979)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Брзаше, а не знаеше каде. Можеби брзаше само за да излезе, да не биде повеќе во куќата што му се стори одеднаш празна и туѓа.
               
             
           
            
            
              „Синовски татковци“
               од Димитар Солев 
              (2006)