стои (гл.) - за (предл.)

Таа стоеше за сето време, додека одминуваше по голината, но ниеднаш не му попречи.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
На некого му расцветал лактот, на некого панталоните, некој е целиот засален, а општиот наш парталав изглед покажуваше дека пред интернатската управа стои за решавање еден комплексен проблем на преоблекување и преобување, во кој моите чевли се вклучуваат само како ситна подробност, а тоа, се разбира, како и секогаш во такви случаи, ја усложнуваше работата.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Ги вртам листовите и покажувам на некои празни места што ми стојат за сомневање. На белините.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Клекнува крај неа и со прстот ја отпревртува. Бубалката стои за миг како да не верува дека е отпревртена, дека е пак на нозе и наеднаш збрзнува кон тревките и се крие.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)