Кога музичкото дело се    конципира како доволно отворено и неодредено, тоа создава простор за    активно вклучување на многу луѓе, при што и изведувањето и слушањето    на делото стануваат творечки и индивидуализирани чинови - бидејќи нема    правила, секој се истакнува автентично и останува самиот тој.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 10“
              
              (1997)