спушти (гл.) - кон (предл.)

Лесно, чиниш тивок ветрец, ја помрдна раката и таа се откина од челото и одвај со видливо движење се спушти кон десното, лесно се префрли на левото рамо и одново до увото на Циљка допре потулениот шепот на Мита:
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Двајца постари планинари со јажиња се спуштија кон гласот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Само преуморни бели галеби нè следат неуморно, за потем да се спуштат кон морето и да се изгубат во синевината.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Се исправи. Со ревење во себе се спушти кон селото заедно со темнината, со ноќта што дојде пред месечината.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
- Мириса на снег, - промрморе и се спушти кон колибата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Прибран, окуражен малку, заедно со своите кучиња, Бојан се спушти кон плевната.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Им ја отвори прво вратата од тремот на говедата, па кога тие се спуштија кон поилото, оставајќи жолти траги по белата снежна патека, тој се качи во плевната и им спушти во јаслите од кошарата два снопа царевиње.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Нагора во небото се вивна зелена ракета, потоа бавно се спушти кон земјата.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Трајче се спушти кон него, му се доближи и одвај изговори: - Командирот... чичко Анѓеле... Германците... и падна пред нозете на Горјан.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)