собере (гл.) - во (предл.)

Продолжив со глодање, но овојпат јадев од големите магарешки сливи, некои од нив полузрели, што бев ги собрал во голема чинија.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
На Бадник, празникот кој им значеше живот на моите домашни, бидејќи редовно се колеше по едно живинче, оваа година на мојата трпеза се најде едно младо, невино, штотуку од цицка оттргнато јагненеце, сирото толку се беше смалило од печењето што целото така расчекорено со сите четири, го собра во тавата.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Светот се собра во Лисиче.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Црешата тук што почнаа зреат.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Истанбул е полн со ноќни локали, со кабариња, со барови и со своите специфични расторанчиња кои работат само ноќе и во кои можат да најдат разонода доцните ноќни гости, или морнарите од сите светски мориња што ги собра во своите пристаништа Босфорскиот канал и „Златниот Рог“.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Петвековната турска империја целиот свој раскош го собрала во овие сараи и, можеби, ретки се други места што кријат толку големи богатства и скапоцености.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Се спружил удолу кон морето и сиот се собрал во една од две улици.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Витгенштајн ја вообличил оваа расправа од збирката на бројни философски „забелешки” кои ги собрал во текот на војната.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Подоцна, во 1919 година, Витгенштајн му пишува од затворот, испраќајќи му копија од расправата во која тврди дека не само што успеал да дефинира „тавтологија”, туку дека ги решил и сите останати проблеми во философијата на логиката за кои расправале заедно.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Часовите завршија. Коле нѐ собра во дворот и чека да заминат другите деца. Остануваме: јас, Васе, Калчо, Танас, Митре и Ѓеле.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Нѐ собра во нашата некогашна училница ...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
— Така нарача Андон. Сношчи собрал шо собрал во Дуње и наредил и он да се спреми со ниј.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Дургутпаша ги очистил костурските и битолски планини, Џавидпаша кичевските, Бахтијарпаша свршил со Крушево и сите тројца се собрале во Прилеп и им ја нашле трагата на водачите од востанието.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Мариово, Мариово. Зар таму нема да ги најдеме? — проговори Дургут и му се испули на Бахтијара.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Фати зимата и настана одморот за „дивите“. Се собраа во Софија од сите краишта на Македонија секакви луѓе. Кафето „Македонија“ на улица „Марија Лујза“ не се празнеше ни дење ни ноќе.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Проретченото есенско лисје не можеше да ги додржи дождовните капки.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Тогаш дојде тој - изненадувањето. Љупчо срипа и машки се поздрави со него. За глава повисок од Љупчо и плеќест.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Таа среда попладне се собравме во полн состав.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Бевме собрани во училишниот двор и чекавме да влеземе - да ги земеме свидетелствата.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Славко враќајки го тромбонот на фалусот го здогледа уплашениот гмизавец кој се собра во клопче штракајќи со опашот и правејќи предупредувачка врева.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Често пати знаеше да нѐ собере во класата и со саати да ни раскажува случки од сопственото искуство кои делуваа како најоткачени сценарија.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Верскиот поглавар, откако го видел Татко, веднаш пратил абер до своите верници, да се соберат во вакафот во што поголем број, за да ги заштитат светите списи од безверните натрапници, предводени од Латинот со паларија!
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Сеното сте го собрале во копи, добитокот и сам знае да пасе, а мене ми треба работна рака.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Бојан ги прибра во тремот, ги собра во долната половина, каде што во јаслите го беше наредил сеното, и ги загради со една леса, која служеше, кога е потребно, тремот да се преградува на две.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
И ни вели тој на сите како што бевме собрани во училиштето: кучиња повеќе во селото наше нема да има! До едно мора да бидат поштомени.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Потоа погледна кон Пенча, строго и со отворени очи, а од тоа белата кожа на високото чело ѝ се собра во ситни брчки.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
4. Вечерта, точно на полноќ, се собравме во одајата на отец Пелазгиј Асикритот, души дванаесет вкупно на број, членови на царскиот совет.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
А потем оние луѓе ги собраа во ковчеже, го запечатија ковчежето и со голема чест и слава ги принесовме во храмот, во градот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Сочинението говори за тоа колку течност може да се собере во некаков сад.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Септември нè собра во училиштето.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Кај може теле да се собере в книга.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Ги собра во една торба најпотребните работи, одрона некоја солза на вратата од убавиот, туѓ стан, во кој така убаво презими, и со злоба во срцето излета од гнездото и побегна в поле за да не се врати никогаш веќе.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Нео Гаврос е градено за да ги соберат во него сите селани од околните села.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ги собрав во ранецот за спомен и кога го нарамив се свиткав под нивната тежина.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Знаеш ли колку боли кога те тераат да одиш отаде во туѓа земја и на рамо, под мишка, на врат, од долго стекнуваниот имот да понесеш само толку, колку што може да се собере во една торба или вреќа?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Највеќе ме заболе што татко ти воопшто не реагираше. Се собра во фотелјата и молчеше.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Беше и Ное, оној кој пред Потопот го беше собрал во кофчегот своето семејство, „и сите ѕверови според родот нивни, и добитокот според неговиот род, и сите гадови, што се влечеа по земјата, според нивниот род, и сѐ што лета, според родот негов, птиците сите и сѐ што има криља“; само за нас четирите немаше место на списокот на нашиот брат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Беше Едип, беше Каин, беше Ное, а во оние желби кои не сакаше да си ги признае посакуваше да биде пророк, и затоа им го одзеде Мојсеј на Евреите – самиот тој сакаше да биде единствен, ничиј, самороден, па таков си го претставуваше и оној што од луѓето беше прогласен за она што самиот тој, брат ми, сакаше да биде.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Целата младост ја собра во снежна грутка, во една секавица.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но, кога оној беше на средината од долината, доста блиску до него, и кога застана тука и се собра во едно сиво перниче со натулени уши, сиот престорен во прислушкување, Змејко дури тогаш зеде да се подготвува.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Една остра морница се надигна од неговите петици и му го поколеба стојалиштето ползувајќи го сиот, а после се собра во неговите вилици и тука го склешти.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Кога имав шеснаесет години филмовите на Ворхол ги сакав онолку колку и панк рокот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ворхоловите книги, со својата баналност и озборувачки тон, им пренесоа лекција преку литературен стил на писателите на постмодерната.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Лекција што Хемингвеј ја собра во една своја пословица: “Почни со вистина и следи ја со друга”, но Ворхоловата проза процесот го носи до границите на читливоста.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Јас ја фаќам за рацете, се извинувам, молам да ми прости.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Френк- приказните се појавуваа во Вудринговите стрипови, во антологиските серии (Hyena, Pictopia, Snake Eyes) како и на неколку неверојатни места, како на пример The Milenium Whole Earth Catalog и на Hot Wired World Wide Web site; најраните приказни беа собрани во книга едноставно наречена Frank.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
И што поскоро си одам настрана, инаку, си мислам, ќе ме соберат во милиција, а јас дама очекувам.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
А народ се собрал во гумното и нѐ гледа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
До султанот и до неговите паши стасале многу поплаки против одмаздникот, шербетот што го пиеле им станувал горчлив.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но тој видел дека сепак му кажува нешто со брз поглед. Што? Она во што верувал.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Затоа се собрале во Едрене најсилните јаничари и пошле на арапски биниши да го бараат ајдутот Парамон.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Вечер, шепотел со треска во грлото и ќе стоел до стемнување неподвижен ако од куќата не излегло потпирајќи се на крив стап старчуле што можело да се собере во чобански тагарџик: жива играчка за деца, ништо друго.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сметаме дека ќе биде интересно за вашите читатели ако им ги соопштиме имињата на оние бугарски претставители кои по 450 години на 15 март 1871 г. се собраа во престолнината на некогашната византиска слава и величие за братски да се посоветуваат како да си ја уредат својата црква на која до пред десетина години ѝ се закануваше опасност да стане плен на фанариотите; таа и денес од нив страда насекаде во несреќна Македонија.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- Те фатија! - како одглас прозвуче гласот на Арсо и усните му се собраа во мрачна иронија.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Тоа беше прв обид да се соберат во една печатена збирка оние песни сo кои што умираа нашите борци, песни во кои што се викаше нашето село, нашиот град на решителна „борба за народна Слобода“: „Ајдете браќа, сите содружно, да ги скршиме ропските синџири.
„Од борбата“ од Блаже Конески (1950)
Се чини ко амор да беше со своето копје долета ко орел, ме згази тешко по рамениците тешката нога негова со неможна сила ме згрчи душата ми ја собере во клопче, над очите ми испушти темен превез. Таму каде што шумат боровите, таму каде шумолењето на птиците во моето тело буеја, застана тој скитник на мостот, од бучните црвени води, застана таму каде отчукнува, ѕвоното на мојот живот...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Се чини ко амор да беше со своето копје долета ко орел ме згази тешко по рамениците тешката нога негова со неможна сила ме згрчи душата ми ја собра во клопче над очите ми испушти темен превез таму каде што шумат боровите таму каде што шумолењето на потоците во моето тело буеја застана тој скитник на мостот од бучните црвени води застана таму каде што отчукнува ѕвоното на мојот живот.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Затоа ли што таа твоја сентиментална душа не може да ги собере во себе вистините кои не ѝ одговараат?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
1. Ние, уметниците и критичарите од Љубљана и Москва, кои се собравме во Москва на 26 мај 1992 година по повод NSK Амбасадата, проект на Apt-Art и Irwin, ги признаваме следните факти:
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
„Бараше ти донесов, Јаго“, рече дојдениот и дури тогаш го виде третиот, се тргна се собра во својата широка и темна облека.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Налетавме на заседа. Нѐ собраа во една штала. Нѐ наредија покрај ѕидот.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Утрото се потплаши од вревата што се накрена, од трчаницата и викотниците, бидејќи сите тие расфрчкани купчиња од мажи жени дечиња баби и старчиња се собраа во едно клопче и клопчето се зафрчи како тркало на кај композицијата, бришејќи сѐ пред себе.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Но тој го разјасни прашањето и собра во училиштето добар број деца.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Во воз на влеча немаше плата сметки се редат, фамилија страда извршител крвник тропна на врата кај има сила не барај правда Роди се човек роб биди животот мачен од лопови, гниди секое лето на одмор на Вардар секоја зима на маса со ајвар Пуста да остане економска криза реши да земе иселеничка виза партали собра во Канада слета татковино курво, децата ги еба
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Тој, еднаш, собрал во шапката парче од љубената си почва, па 36,5 дена стоел на глава со шапката и ја впил сета мудрост на почвата.
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Депресивен е малку, а?
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
МАЛИОТ: Не може да се собере во едно.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Можеби ќе ве соберат во некој дом или нешто слично...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Доброволците да се соберат во мензата! Доброволците да се соберат во мензата! - повторуваа кутиите.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Така, трап-трап-трап низ градот. Свртевме и, пред да излеземе на право, го загубив чекорот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И денес, кога минувам покрај сајџискиот дуќан на дедо Павле, сега папуџиски на Ахмет, сè уште можам да ги наслушам меѓусебните поздрави на занаетчиите додека со дедо ми наутро минувавме низ чаршија, на пат кон дуќанот: „Добро утро, газда Павле“, „добро утро, газда Јордане“.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
По петнаесетина минути, пријателот ме собра во своето жолто, „тико“.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Утредента сите нѐ собра во одајата, го тргна покривот од лелајката за да го видиме бепчето, а потоа нѐ спотера по селото да ја рашириме веста, да кажеме дека ни се роди братче.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Ама ќе предадеш дваесет кила, или триесет колку што еден човек можеше да собере во еден ден, а тие ќе ти пишат петнаесетина кила.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
На вториот ден од Конгресот, 7.000 Словени од Питсбург и од околните места се собрале во паркот Шенли за да го следат излагањето на министерот за внатрешни работи на САД, Харолд Икс, кој пристигнал како гласноговорник на претседателот Франклин Д. Рузвелт.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Пред присутните тој го прочитал писмото на Рузвелт упатено до Американците од словенско потекло, во кое тој ги повикувал да го вложат сиот свој ум во конструктивни акции за забрзување на големата задача - за што побрза победа, како претпоставка за мир на земјата и за благосостојба на народите.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Да ми е да се напрчам во ладовина, сѐ што е женско да се собере во ред и само да се насадуваат и да си одат.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Овој џубокс е премногу голем за да се собере во неговата куќа, така што тој мораше да направи доградба.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Новинарот клекна пред неа, ниско наведна глава, нејзината дланка јa собра во неговите и ги бакна со долг срдечен и благодарен бакнеж...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Лефтера втисната до ѕидот на бункерот, се згрчи, се собра во себе и чека каде прво ќе ја здоболи, ќе ја спржи, ќе ја згмечи.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Развеаното шамивче го собра в дланка и со одмерен и сигурен чекор појде на кај тапанџиите.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Новиот даскал сите младинци ги собра во ЕОН и им облече уриформи...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Така родителите се беа договориле под тремот на Свети Никола – штом клепалото удри, децата што се за учење да се соберат во манастирот Света Петка.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Најпосле војската се собра во толпа на отстојание пред непријателските војници кои преплашено, стегнати еден во друг се држеа еден со друг цврсто прегрнати.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Насмеаната жена не само што ја наслика онаква каква што и самата се гледаше (негде длабоко во срцето), туку си направи и слика за себе, само што Пелагија требаше да ги одбере расфрланите зборови од татнежот и да се заклучи дека тетката Перса ( Името ми е Перса, рече) не била од секогаш сама, туку имала добар сопруг, името му било Панајот, бавчаванџија (Ми стопанствоно Острово половината беше наше), господ ги дарил со мома (Елена мајкин изгор, лична како тебе, мила), ама пустата војна ги однела и двајцата, и токму тука, на овој дел од разговорот тетката Перса ја грабнува малечката Пелагија и почнува да ја гушка и да ја бакнува, (Златната она на баба, дојди ми миличка да те помилувам!) и продолжи да кажува дека оваа малечка куќарка е голема за неа самата, а знае дека барала некое местенце за да се прибере со момичето, рече Оваа одајка од десно што гледа на страната на кај Острово ќе биде за мене, а оваа другава, од оваа страна, што гледа на кај зградата за бегалци нека биде за вас, и продолжи На кучево ќе му направиме куќичка во градинава! и ја отвора вратата сѐ уште стискајќи ја Пела на градите, ги внесува во претсобје големо колку нејзиното подрумче во кое се пулат четири врати и Пелагија нема време сѐ да собере во своите очи оти тетката Перса веднаш ја отвора вратата од одајката која со едно ама големо прозорче гледа на кај фабриката и на кај зградата на бегалците.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Таа, се собрала во едно ќоше, ко капка вода во пепел.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Другата жена стои само така: ги завртела крајовите од скутината, ги собрала во рацете и нѐ гледа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе ја покријат водата со јаболка, а кумовите ќе ги соберат во дисаѓите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
По добивањето на „откупот“, Коста и Тодор биле “ослободени“, а повеќемина заговорници се собрале во Софија за да размислат како да се снабдат со поголема сума пари и да почнат со реализирањето на своите планови, зашто со парите што останале од „откупот“ не можело да се почне ништо.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)