слуша (гл.) - песна (имн.)

КОСТАДИН: Кој цепи дрва?
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Жените и девојките наведнале глави и, со насолзени очи, ја слушаат песната на разделбата без протест, без крик).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Зошто не пеат?... Што значи тоа?
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Знае дека сум болен... Нема душа... (Кашла). Викни му, Зафире, покроце нека чука.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Последен пат му ја стиснува раката и целата пребледнува). Ех, Симке, Симке!... (Се откинува од неа и се придружува кон групата). (Оддалеку се слуша песната на разделбата).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
И цветчињата овенаа, како што и самата венеам, мили домаќине!... (Оддалеку се слуша песната „Сите момчиња дојдоа...“ Радосно). Тие се!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Од ѕвездите и чуварот ноќен Гласот го обојува утрински Телефонирајќи здодевно И бесцелно за да го успори чекорот Оттргнувајќи го погледот од улицата Ја пресоблекува влажната кожа Ја везе со усвитениот знак на плотта И ја слуша песната на петелот Вивната во крвоскок до небеса
„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)
Вечерта од сите страна на селото се слушаа песни на водарките. Дошле туѓоземјани... ...
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ја куашт!... Ги гледаш?... (се слуша песна која што ја пеат Арнаутите).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Едновремено се слушаше песната Килао ное, што Шабтај ја разбираше како да се пее на ладино: „Нему – велеше песната – нему му припаѓа честа и славата“.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Дури свет светува, дури сонце грее ќе се слуша песна радост ќе се слива, Републико наша, наша братска стрео, да си вечно славна, да си вечно жива!
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)
Не слушнав што му рекол ќелавиот Полјак на Високиот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Во другите вагони се слушаше песна.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ја слушав песната на радио и реков дека многу ми се допаѓа.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Онемете вие еднаш бранови на дивите црвени води, што притискаат под кожата, зашто ќе препукнам веќе и никогаш не ќе се слуша песната на гулабот што одминува...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)