Откако Милка и Пелагија се одлепија една од друга, откако им  се исушија солзите, оставајќи траги по нивните лица, првата можеше да го претстави своето момче и да се пофали дека оние две машки дечиња што креваат најмногу врева и од  кои поголемкото е старо колку и нејзината Пеличка, се нивни, И по суратот се познава дека се наши не само по бојата! рече Милка.
               
             
           
            
            
              „Црна билка“
               од Ташко Георгиевски 
              (2006)