Неговото кафене беше единствено собиралиште, и додека  едни пиеја кафе или ракија, други играа комар, а во преградата од десната страна тој ги сечеше четките на селаните или им ги светнуваше еднаш во неделата лицата стругајќи им ја брадата.
               
             
           
            
            
              „Исчезнување“
               од Ташко Георгиевски 
              (1998)