И брзо, неповрзано и нејасно ги заплетка зборовите прскајќи нѐ со ситни капки:  - Сум ја чувала, и сум ја гледала, и сум ја ранела осумнаесет години, проклета да е, и сум бдеела ангелски над неа, а таа - ни благослов да побара од мене, се фатила кучката со некој пијаница, и ајде без збогум, како да нема мајка, а јас овде од грижи се сушам, не зела ништо топло со себе, може да настине, чедо мајкино, тој не ќе ја чува, пак мајка ќе побара, а јас...
               
             
           
            
            
              „Улица“
               од Славко Јаневски 
              (1951)