Имено, работниците уште имаа право да бараат заштита на своите права пред  надлежниот основен суд, но повеќе не во наведениов случај т.е. кога  ќе беа прогласени како „технолошки вишок“ – што, секако, беше на  работ на неуставноста. 25      д) бројни негативни промени претрпе одредбата од ЗРО (1993) според која работниот однос не може да престане ако на работникот не му  е обезбедено барем едно од следниве три права: (1) вработување кај  друг работодавец; (2) стручно оспособување, преквалификација или  доквалификација; или, пак, (3) испратнина – чл. 130, ЗРО/93:     •  во врска со испратнината, со промените до кои дојде со носењето на ЗРО (1993) веќе не се предвидуваше дека работникот, кој бил  прогласен за технолошки вишок, а на којшто работодавецот не можел  да му обезбеди ниту едно од правата во согласност со закон – има право на паричен надомест најмногу две години, а кој не може да биде  помал од загарантираниот личен доход, како и право на пензиско и  здравствено осигурување за овој временски период кога е без работа (чл. 18, ЗРО/90).
               
             
           
            
            
              „Обезвреднување на трудот“
               од Савески,  Апасиев,  Ковачевски, Василев 
              (2010)