прашува (гл.) - што (зам.)

Многу често се прашував што барам, каде одам со овој чудак. А, сепак, сѐ уште бев со него.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
И после кој како ќе ги сретне и ќе ги прашува што носите така?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Луѓето и жените се искрадоа од своите куќи како лилјаци, ги напуштија софрите и леглото и ме обиколија прашувајќи што ми е.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
САРА: Поарно не прашувајте што ми кажал. СТЕВО: Нешто лошо?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Не се разбудија само дечињата, инаку сите други ги кренаа главите и еден со друг се прашуваа што е тоа што се случува околу нив.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Наутро ја прашувам што сонувала.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Го прашувам што најмногу му се допаѓа, а Демијан ми вели: она со трубите!
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Жените ги подаваа главите низ прозорци, излегуваа на чардаците и преплашено прашуваа што се случило.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)